ENTER/HELLENDOORN – Al jaren geldt de Enterse Zomp als een trots varend icoon op de rivier Regge.  Het betreft ‘stille’ en daardoor duurzame en manier om bezoekers kennis te laten maken met de geschiedenis van Twente nieuwe Europese binnenvaartregels dreigen nu een einde te maken aan deze vaartochten.  Samen met de gemeenten Rijssen-Holten en Hellendoorn heeft Wierden daarom een brief gestuurd aan het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Ze roepen daarin op tot maatwerk en vragen om een ontheffing van de nieuwe regels voor historische schepen zoals de zomp.

'De Enterse Zomp is veel meer dan een boot,” benadrukt wethouder Kortenhoeven van Wierden. “Het is een levend stuk geschiedenis dat onze streek met trots laat zien aan bezoekers. Vrijwilligers houden deze traditie in stand. Als we hen nu opzadelen met onhaalbare regels en kosten, dan raken we iets waardevols kwijt.'

De Enterse Zomp is een replica van de houten vrachtschepen die vroeger goederen over ondiepe rivieren vervoerden. Nu vaart de zomp, stil, schoon en met lage snelheid, met bezoekers over de Regge en vertelt het verhaal van vroeger, midden in het landschap van nu. Educatief, toeristisch én duurzaam.

“We zijn niet tegen regelgeving, maar die moet wel passen bij de praktijk,” zegt wethouder Kortenhoeven van Wierden. ‘De Regge is geen drukke vaarroute en de zomp vaart geen tientallen kilometers per dag. Wat in Duitsland kan met ‘Traditionsschiffe’ moet hier toch ook kunnen? We roepen het ministerie op om ons de ruimte te geven om dit erfgoed levend te houden.”

De nieuwe regels stellen zware eisen aan onder meer vaarbevoegdheid en technische keuringen. Die zijn vooral bedoeld voor de commerciële en grensoverschrijdende binnenvaart. Voor kleine, lokale initiatieven zoals de zomp zijn ze niet realistisch. Vrijwilligers, vaak al jaren betrokken, zouden extra certificaten en medische verklaringen nodig hebben. Ook de kosten van verplichte keuringen zijn nauwelijks op te brengen.

De drie gemeenten vragen daarom het ministerie om snel een tijdelijke ontheffing toe te kennen, en te werken aan een structurele oplossing. “We moeten voorkomen dat deze mooie traditie straks stilligt door regelgeving die niet past bij de schaal en het karakter van de zomp' aldus aldus Kortenhoeven.

TEKST: WILLLEM BIJ KERK

 

Wij zijn van de korte vakanties, zeg: een lang weekend. Dat komt omdat onze hondjes complex zijn.  Vanwege hun leeftijd, die dubbele cijfers telt, is een verre reis uit den boze. Nu zij de kofferruimte moeten delen, is hun bewegingsvrijheid tijdens het vervoer beperkt, kortom: grensoverschrijdend  transport is uit den boze. Eenmaal ter plaatse wordt comfort door het bejaarde duo op prijs gesteld. Aangezien het ook erfhonden zijn en Fremdkörper luid blaffend wordt aangekondigd, is buitenaf een vereiste. En dan zeggen ze dat een vakantie met  kinderen lastig is.

We vonden via een natuurhuisjesclub een adres in Friesland, dat aan alle eisen leek te voldoen. Afgezonderd  en nota bene op een woonboot, waar ons keffende duo een comfortabel treeplankje op en af kon. Het leek al met al een honds ideaaladres.

Nu, dat was het niet. De idylle van een afgezonderd bestaan zonder toestanden bleek zelfs in de Friese binnenlanden niet mogelijk. Omringd door een vloot van campers en een klein dorp aan vakantiehuisjes waarin diverse hondenbezitters, maakte dat onze inmiddels hees blaffende honden volledig uit hun dak gingen. Soms stierf hun doordringende vocale prestaties weg door druk verkeer, dat vlak langs de woonboten – want de onze bleek niet de enige – raasde.

Het betrof een smal B-weggetje, wat geen hindernis vormde voor de kennelijk lokale verkeersdeelnemers, die met een ongekend hoge snelheid naar onbekende bestemmingen ijlden. Althans: vooreerst was onduidelijk waar het naar toe ging. Pas later begrepen wij dat de dichtstbijzijnde supermarkt 25 kilometer ver is. Men wil kennelijk vlot heen en weer om leeftocht te scoren en daarbij zo min mogelijk tijd te verdoen. Dat er volgens Flitsmeister geen controle is, zal zeker geholpen hebben.

De combinatie van een al te gezellige omgeving gecombineerd met notoire hardrijders op twee armen afstand  onderstreept het belang van het gezegde, dat de mens reist om thuis te komen. Wat is het hier toch rustig.

TEKST ERIK ENDLICH

HENGELO – college van burgemeester en wethouders der gemeente Hengelo stelt de gemeenteraad voor geld vrij te maken ten behoeve van  twee scholen. Voor het Montessori College gaat het om 1,3 miljoen en bij De Rank om ruim zes ton. De gemeenteraad moet nog besluiten en bespreekt dit verzoek begin juli tijdens de raadsvergadering over de zomernota. 

Beide scholen groeien uit hun jasje. Op korte termijn is er nieuwe ruimte nodig om de leerlingen onderwijs te bieden. Het college wijst erop dat dit ook ios beschreven in het Integraal Huisvestingsplan voor de Hengelose scholen dat de gemeenteraad vorig jaar heeft vastgesteld.  De gemeenteraad moet nog besluiten en bespreekt dit voorstel van het college begin juli. 

Vorig jaar zomer hebben de schoolbesturen en de gemeente Hengelo het Integraal Huisvestingsplan Onderwijs gemaakt. In dat plan staat hoe de schoolgebouwen in de gemeente klaargemaakt worden voor de toekomst. Het gaat om primair, voortgezet en speciaal (voortgezet) onderwijs. Tot 2030 is er 50 miljoen euro beschikbaar om de eerste tranche Hengelose schoolgebouwen goed, veilig, duurzaam en onderwijsvriendelijk te maken en te houden. 

Zeeland ligt in Nederland: een begin van een open deur, maar niet voor de  wat onbevangen vriendin van onze zoon, die vroeg hoe laat wij het vliegtuig namen. Enfin, het is evengoed een tamelijk eind rijden vanuit Twentse dreven. Dochterlief had een weekeind in een bekend ressort geboekt en aan de foto’s te oordelen ging het om een idyllisch gelegen strandhuis zonder buren.  Het betrof hier echter het vijfde huisje  van links, oftewel de 97^ste vanaf rechts gerekend. Die fotograaf is een oplichter.

Wij waren met z’n zevenen, te weten onze dochter met haar man en ons kleinkind, dat wil zeggen een koter van juist één jaar. De eega en ik kwamen met onze kortbenige hondjes, wat het bonte gezelschap completeerde. De excrementen van die beesten moesten daar opgevangen worden  om deze drie kilometer verder in een bak te deponeren. Onze honden schijten alsof er prijzen voor worden uitgeloofd.

Om ieders privacy te waarborgen mochten wij de zolderkamer de onze noemen. Deze was bereikbaar via een smal en ongeveer verticaal gesitueerd trapje, waar vermoedelijk ontelbare gasten voor ons gillend vanaf gedonderd waren, getuige de deuken in het laminaat  aan het begin van deze dodentrap.

Ons verblijf van een lang weekend bleek nauwelijks lang genoeg om bij te komen van een halve dag durende reis slash helletocht, veroorzaakt door de hitte gecombineerd met zes files. Gelukkig bracht de kleinzoon weer een lach op onze verwrongen gelaatstrekken. Het manneke, bekend onder de koosnaam Oliebol, is steeds in de veronderstelling dat hij onderdeel is van een dolkomische voorstelling. Hij lachte olijk,   smeet speelgoed van het hooggelegen terras het zand in en sloopte alles dat hij op zijn wandeltochten tegenkwam. Zo waggelde hij telkens naar de gebarricadeerde poort, die hij met onvermoede kracht en vindingrijkheid poogde te  verwijderen.  Een moment van onoplettendheid en er sneuvelde de nodige inboedel. Hij kijkt er steeds verheerlijkt bij en slaakt voortdurend blije kreetjes.

Het was een warm weekend, terwijl de combinatie harde zeewind en zand  de argeloze bezoeker zodanig zandstraalt, dat men er de gelaatstrekken van een stokoude bedoeïen aan overhoudt. De maaltijden bestonden voor een kwart uit zand en ook tijdens de conversatie  verschenen er korrels in de mondhoeken. Het verklaart wellicht de zwijgzaamheid van de Zeeuwen.

Een weekend in Zeeland is niettemin een aanrader. Men vezekere zich dan wel van de aanwezigheid van een Oliebol.

TEKST: ERIK ENDLICH