De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Grötste offer

Woorden doen ertoe, zegge wiej in ’t Hollaands. In ’t plat zo-w miskien zeggen: wöarde doot wat. Mer wöarde mu-j nooit oet zin verbaand haaln. Wille wiej écht begriepn wat ze betekent, dan mu-w weetn in watvonne umgeving en tied ze zeent eschreven. Kiekt ’s noar de volksleedern. Dichtste biej de dure het Tweantse volksleed. A-j earlke zeent: roonkende teksen oawer oonze mooie contreajen, Twickel det greuts de toorns boawen ‘t ekenloof oetstek, goold-golvende rogge op de essen en nearige Tweantse leu dee ’t ginnen dag oawersloat met hard woarken. 

Dizze herdenkingsdage steund het striedlustige “Merck toch hoe sterck” van Valerius nog wal ‘s op de programma’s van de bevrijdingsconcerten. Stoere wöarde oaver de gevechten in ’n Tachtigjoarigen Oorlog. Het blood sputtert alle kaanten op en de kanonnen doondert net ’t gin geeld kost. Mer wee weet van de Spanjaarden as Spinola en Don Velasco en woerumme ze zo neumd wordt? En det “Bergen op Zoom ’s lands boom trouwelijk heeft doen bewaren”, geet neet oaver nen ekenboom, mear oaver ‘n Nederlaandsen “bodem”.  

Ook zonne vrömde oetsproak is det oonze soldoaten in een lesten oorlog “hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid”. Joa, ze zeent ummekömmen. Vuur wat ze deden kö-w nooit daankboar genog wean. Mear hébt ze det zelf indertied zo ook beleafd? Ze nömmen grote risico’s. Mear as ze vuuroet hadn eweetn det ze der neet leavendig oet zollen kommen, hadden ze ’t dan nóg edoan? Ik bedoele det neet minachtend, want ik wazze zeker zonnen held neet ewes. ’n Bekeanden verzetsman Roelf Wolterink oet Riessen he-k het wal ’s evroagn. “Woerumme dee-j zukke gevoarlijke dinge?” En dan zear-e zoonder flantuten: “De Duutsers hadn oew laand of-enömmen en det heurt nit. A-j  joonk zeent dan wi-j doar wat an doon. En dan doo-j det.”

Viej mangt de inzet van al dee soldoaten en verzetsleu neet ofdoon as zin an  avontuur of verkeerd heeldendom. Ze deedn ’t! Doarumme ma-w non zegn en schriewen wa-w weelt. Mear maakt ‘r gin vaalse romantiek van as in de volksleedern van ’n Tachtigjoarigen Oorlog. Ik zir ook aaltied höarig vuur dee fleenke taal van dee kearls in strakke leagerpäkke. Loa-w der vuural an deanken det nen oorlog nooit romantisch is, mear aaltied groewelijk. Het breg het slechtste in de leu noar boawen hen.

Weant nuchter: al dee jongs en meakns van ‘t verzet warren echt nooit van plan um eur leaven te geven vuur aandermans vriejheaid. Ze deden het um der juust zélf ook leavendig oet te kommen! Genieten van een leaven in vriejheaid is jums het meuiste wat ‘r is. De verzetsleu en de soldoaten mu-w vuural earen um ’t gevoarlijke woark.

TEKST: GERRIT  DANNENBERG

Studentenpartij (VOLT) wil actief beleid voor arbeidsmigranten

ENSCHEDE -  De raadsfractie van Volt in de gemeenteraad Enschede wil meer duidelijkheid van het college van  burgemeester en wethouders over de wijze waarop de gemeente arbeidsmigranten wijst op rechten en plichten. De landelijke adviesraad Migratie stelt ‘dat er bij zowel de rijksoverheid als bij gemeenten te weinig aandacht is voor de rechten en plichten van arbeidsmigranten.

 Het raadslid Wissink van Volt constateert dat veel internationale werknemers doorgaans voor het eerst in contact met een gemeente komen wanneer ze zich inschrijven in de Basisregistratie Personen. ‘Dat moment biedt de kans te informeren en wegwijs te maken in de lokale samenleving. ‘Gemeenten hebben echter geen wettelijke taak om arbeidsmigranten hierin te begeleiden. Zij worden hiervoor ook niet structureel gefinancierd door de rijksoverheid. VOLT wil dat  dit verandert. Arbeidsmigranten moeten weten hun rechten en plichten zijn. De partij wil van het college horen hoe het dat aanpakt.

Volt is sinds 2022 in de Enschedese gemeenteraad vertegenwoordigd door Erik Kemp en Linda Wissink Volt-leden. Dit doen ze samen met twee fractieondersteuners, te weten Oscar Escobosa Bosman en Luc Blokhuis.

Het lukt Hellendoorn (nog) niet plek voor asielzoekers aan te wijzen

HELLENDOORN - De eerder aangewezen locatie aan de Noordelijke Hoofddijk in Nijverdal is niet langer in beeld voor het opvangen van asielzoekers in de gemeente Hellendoorn. Dat heeft het college van burgemeester en wethouders vastgesteld.  De situatie is veranderd’, laat burgemeester Eijbersen in een persbericht weten. ’Daarover moeten we eerlijk zijn. Aanvankelijk had de gemeente een nieuwe plek in gedachten voor een asielzoekerscentrum, maar die locatie stuitte ook weer op wetten en praktische bezwaren.

 De afgelopen tijd zijn de omstandigheden evenwel wederom veranderd. Er zijn nieuwe problemen ontstaan. Die maakten plek niet langer realistisch. De burgemeester wijst in dat verband op ‘het volle elektriciteitsnet, waardoor de beoogde plek niet snel zou kunnen worden aangesloten op stroom, wat voor flinke vertraging zorgt. Daarnaast is recent een gerechtelijke uitspraak gedaan over stikstofregels, waardoor een natuurvergunning nodig is. ‘

De provincie Overijssel neemt vanwege deze gewijzigde rechtspraak geen nieuwe aanvragen voor natuurvergunningen in behandeling’, stelt Eibersen. ‘Dit betekent nog meer vertraging. De gemeenteraad vroeg het college eerder te onderzoeken of een azc voor ongeveer honderd bewoners op deze plek haalbaar is. Dit aantal is ongeveer de helft van wat oorspronkelijk gepland was en op basis waarvan de locatie is aangewezen.

Het realiseren van een volwaardig asielzoekerscentrum in Hellendoorn bleek niet alleen voor de gemeente lastig, want voor het Centraal Orgaan Asielzoekers De gemeente heeft onderzocht of het mogelijk is om zelf een kleiner asielzoekersopvang deze locatie te beheren. Dit blijkt op korte termijn moeilijk te realiseren. Ook voor het COA is het lastig om op deze plek een volwaardig azc met alle gewenste voorzieningen voor maximaal honderd bewoners te openen. Al met al is het een optelsom van obstakels.

Ootmarsum ontvangt eerste toeristische Michelinster in Twente

OOTMARSUM -  In de gemeente Dinkelland heeft Ootmarsum heeft als eerste plek in Twente een toeristische Michelinster in ontvangst mogen nemen. Tijdens een feestelijke bijeenkomst op het Kerkplein werd de ster vandaag uitgereikt door burgemeester Joosten van de gemeente Dinkelland aan Diana Oosten, voorzitter van Visit Ootmarsum-Dinkelland en Dagmar Boerrigter, directeur van Visit Ootmarsum-Dinkelland.

Michelin reikt deze toeristische sterren uit aan plekken in Nederland en België die opvallen door hun beleving, sfeer en aantrekkingskracht voor bezoekers. De erkenning onderstreept de bijzondere positie die Ootmarsum inneemt als bestemming in het oosten van het land.

Joosten: Het is mooi om te zien dat Ootmarsum op deze manier waardering krijgt. Deze ster bevestigt wat veel bezoekers en inwoners al weten: dat Ootmarsum een bijzondere plek is, met karakter en uitstraling. En ik kan dat zeker beamen als trotse inwoner.,;De ster is volgens de gemeente vooral een beloning voor de mensen die Ootmarsum dag in dag uit op de kaart zetten. Wethouder Rob Olde Kalter benadrukt het belang van de lokale inzet: "Dit is een mooie erkenning voor iedereen die zich inzet voor het toerisme in Ootmarsum. De ondernemers, kunstenaars en vrijwilligers die bijdragen aan de levendigheid en gastvrijheid van het stadje, mogen hier trots op zijn."

De uitreiking werd bijgewoond door diverse genodigden uit de regio en provincie. De toeristische ster zorgt voor extra zichtbaarheid voor Ootmarsum en de gemeente Dinkelland, ook buiten de landsgrenzen.

Boerenland

Afgelopen zondag: zonnig maar een schrale wind. Honden achterin en richting het boerenland bij Ypelo gereden. Comfortabel aangezien het hondse duo onder mijn bewind bijna aan de einder verdwijnt, maar het vrouwtje heeft de wind eronder en dus kan ik zonder bezwaren de meegebrachte verrekijker op de gevederde vrienden richten. De score viel alleszins mee: een vlucht grutto’s, een enkele wulp, de eerste boerenzwaluw. De laatste bleef als zo vaak in de lucht om de weinige insecten te verschalken. De steltlopers landden op het grasland. Boerenland – maar niet zoals we kennen uit de boeken van Jac. P. Thijsse of andere min of meer bekende vogelaars. Er valt namelijk niets te halen.

Zo bleek ook. Toen wij de terugreis aanvaardden en het zandpad in omgekeerde richting volgden, waren de vogels reeds gevlogen. Op die enkele wulp na, die het kennelijk nog niet geloven kon. Tja: Engels raaigras. Zo steriel als een biljartlaken, daar is geen kruid tegen gewassen. Ook de wulp ging uiteindelijk op de wieken.

Ik denk dat het niet meevalt als weidevogel om nog iets van een nat en kruidenrijk stuk weidegrond te vinden. Wat verderop zijn er de enorme en wanstaltige hangars van het XL Businesspark. Ook dat biedt geen soelaas voor de gevleugelde vrienden.

Hoewel doorgaans blij van zin en met een neiging tot montere conversatie bewogen wij ons enige tijd zwijgend over het pad. Het zal ook de gevorderde leeftijd zijn. Niet omdat reeds alle onderwerpen reeds besproken zijn, maar vanwege de zoete herinnering aan een vogelrijk leven. Geen weiland toen zonder de richting hemel stijgende en jubelend zingende leeuwerik. Een komen en gaan van grutto’s, tureluurs, wulpen en diverse soorten roofvogels. Een autoruit vol insecten. Kom daar nu nog eens mee om.

Hier en daar zagen wij een vuil geel stuk grond. Dankzij gif ordentelijk ontdaan van alle onkruid. Toegegeven: er zijn agrariërs die het anders doen en met de natuur boeren. Maar wij hebben ze in de ommelanden van Almelo niet waargenomen.

TEKST: ERIK Erik ENDLICH

Deel dit nieuws!