DINKELLAND  - De raadsfractie van van het CDA Dinkelland heeft schriftelijke vragen gesteld aan het college van burgemeester en wethouders naar aanleiding van de Ontwerp Omgevingsvisie Oldenzaal 2050. In deze visie beschrijft buurgemeente Oldenzaal haar uitbreidingsambitie, mogelijk ook richting het noorden, in de richting van Rossum. Grondgebied van Dinkelland. ‘’Inwoners hebben bij het CDA aan de bel getrokken',, laat fractievoorziter Smellink weten.

'We begrijpen dat Oldenzaal wil groeien en dat dit belangrijk is voor de kwaliteit van leven, vooral door de grote behoefte aan woningen, maar ook Dinkelland kent een forse woningbouwopgave, waar we nog onvoldoende aan voldoen. Juist daarom is het essentieel dat we duidelijkheid over de ruimtelijke gevolgen van deze plannen krijgen.’

In de ontwerpvisie van Oldenzaal staan drie ontwikkelgebieden binnen de stad beschreven, aangevuld met een verkenning van mogelijke uitbreiding over de gemeentegrens heen. De plannen liggen ter inzage tot en met 9 september, maar deze periode valt midden in de zomervakantie, waardoor de kans bestaat dat inwoners deze informatie missen.

De CDA-fractie vraagt het college om duidelijkheid over de gevolgen van de uitbreidingsverkenning vanuit Oldenzaal richting Rossum en Lemselo. Daarbij gaat het om inzicht in de impact op de woningbouwopgave in Dinkelland en het standpunt van het college over de mogelijke uitbreiding over de gemeentegrens. Ook benadrukt het CDA het belang van heldere en tijdige communicatie richting inwoners van onder andere Lemselo, zodat zij goed geïnformeerd zijn en waar nodig hun stem kunnen laten horen.

Naast de uitbreidingsdiscussie wijst de CDA-voorman ook op de bredere ruimtelijke vraagstukken binnen Dinkelland, waaronder de toekomst van de agrarische sector, gevolgen van Natura2000-gebieden en de leefbaarheid van dorpen en buurtschappen. ‘’We staan voor complexe uitdagingen’’, zegt Smellink. ‘’Daarom is het van belang dat we inwoners actief bij ruimtelijke afwegingen betrekken en dat we als gemeente regie houden over wat er in onze omgeving gebeurt.’'

CDA Dinkelland heeft contact met inwoners uit Rossum en Lemselo die zich zorgen maken, en met CDA-collega’s uit Oldenzaal. ‘’Om informatie te delen en gezamenlijk naar kansen en oplossingen te kijken’’, laat Smellink weten. Het CDA wil geen tegenstellingen tussen gemeenten, maar juist samenwerking en transparantie. ‘’Zodat inwoners van Dinkelland en Oldenzaal weten waar ze aan toe zijn en hun stem kunnen laten horen.’

TEKST: WIM BEVERDAM

Wij zijn fan van de welbekende Wielrijdersbond. Men verkoopt in de lokale winkel van dit inmiddels megagrote bedrijf divers goed, vooral kleding maar ook reisverzekeringen en boekjes over allerlei denkbare bestemmingen. Onze dochter, steeds modieus gekleed en zelfs in het bezit van kekke hardloopschoenen, meent dat de gevel van die zaak moet worden voorzien van de slogan: “Kleding voor mensen die nooit seks hebben”.

Nu, het moet gezegd: bedoelde shop wordt bijna uitsluitend gefrequenteerd door lieden die hun pensioengelden meebrengen. Daarbij deinzen deze grijsaards er niet voor terug om zich als stel in precies dezelfde vrijetijdskleding te steken. Dat gaat mijn eega en mij te ver.  Hoe het ook zij, de soms wat zure bejaarden die hun belachelijke zuurstokkleurige helmpjes voor een spiegel keuren, het gekeutel met regenkleding en slippers voor in de caravan: wij worden er iebel van.

Enfin, mijn een decennium geleden gekochte ANWB-wandelschoenen vertoonden slijtage, waarna de wederhelft mij tipte dat die club een stel kloeke stappers van mijn maat in de uitverkoop deed. Gecombineerd met onze goldcard – zeg ik met enige gêne – was ik voor vijf tientjes klaar. Als echte Hollanders zochten wij de adviesprijs op, die drie keer hoger was.

Het was tegen sluitingstijd dat ik mij meldde bij een dame die in de winkel bezig was de chaos aan kleding, achtergelaten door de grijze golf, op de geëigende plek te hangen. Ik kwam evident op een tijdstip, dat haar niet paste. Na haar enige tijd aangestaard te hebben mocht ik zeggen waarvoor ik kwam, zij liep een kast in en haalde een doos tevoorschijn die zij mij zwijgend overhandigde. Ik paste het paar en liep over het in de winkel aanwezige plastic  parcours van  hobbels, bobbels en gaten. “Ze passen” mompelde ik. “Wilt u ze hebben?” vroeg het mens. Een merkwaardig vraag, eigenlijk had ik moeten repliceren met de opmerking “Nee bedankt, ik koop altijd schoenen die twee maten te klein zijn.”  Afgerekend en inmiddels laat ik op die bergschoenen onze honden uit. We willen namelijk nog wel eens door een bos lopen.

TEKST: ERIK ENDLICH

HENGELO/RIJSSEN - Na acht jaar wethouder in Hengelo te zijn geweest verruimt wethouder Bruggink zijn blik. Hij vertrekt van Midden Twente naar de noordwestelijke kant van de regio want verruilt het hart van Twente voor  een meer centrale plek, met als werkgebied de gemeenten Hellendoorn en Rijssen.

Een van de overwegingen voor zijn besluit om een ' frisse neus' te halen is dat hij toe zegt te zijn aan een nieuwe omgeving, van de politiek in Hengelo. Ook speelde mee dat hij zin heeft in het lonkende perspectief van een nieiuwe uitdaging. Hij is naar eigen zeggen wel toe aan een nieuwe klus, te weten het besturen van middelbare scholengemeenschap Regge. Hij treedt per 1 oktober aan als nieuwe bestuurder van de scholengemeenschap Reggesteyn, die twee vestigingen heeft, te weten in Nijverdal en Rijssen.

meer volgt

 

In de vekaansie deank ik aaltied an de buschauffeurs. As wich ha-k doar al groot ontzag vuur. Umda-w ginnen auto hadn, zochen min vaa en moo minstens één OAD-dagtocht in de vekaansie oet. Met de busse zi-w wes noar de Westerbouwing, Schiphol-Amsterdam-Artis, noar Flipper in Harderwiek en één keer zelfs nen dagtocht noar Texel.

De wetensweardige dinge dee de chauffeurs oonderweg verteelden, veun ik aaltied heel mooi. Woer ’t ook mear oawer gung, ze twiefeldn noarns oawer. En gin woonder; a-j hele dage op de weg lignt met reaisgezeelschoppen, dan wo-j nen hoop gewoar. Chauffeurs gongen indertied geane met bussen vol grote leu op ‘n trad. Ze kreegn ook vake nen moojn ceant as ze op de terugreaize met de pette vuur ’n chauffeur roond-gungen.

Völle joaren later gong ik met ne klasse möage op excursie noar ‘n Haag. Den chauffeur van toen har doar totaal gin zin an, want hee mos invallen vuur nen zeekn collega. Oonderweg leut-e zinne  saggereainigheaid hoaste onbeskoft blieken.
Biej Hoolten verteelden hee al det-e aanders aaltied allene mear internationaal jachen. Verleden wekke har-e nog met ‘t Nederlaands Elftal noar Praag ewes.
Biej de brugge oawer een Iessel wus-e te vertellen det den knik in de brugge duur ne constructiefoute wes ekömmen en det den bruggenbouwer al een poar joar in ne psychiatrische inrichting zat. Viej keken mekoar an…
Biej Apeldoorn kon-e vertellen det het logo van Van der Valk nen toekan wes, mear det  het reclamebureau doar ne dikke foute met har emaakt. “Want dat logo had natuurlijk een valk moeten zijn, maar die reclamemaker luisterde niet goed en die had alleen het laatste deel van de opdracht verstaan. Van der Valk had gezegd: “Dat logo moet een valk worden, zodat iedereen kan zien dat ie d’r naar toe kan…”
Biej Utrecht jachen de busse langs dee witte deuze op de Uithof woer toen tandheelkunde in zat. In dee witte deuze zatten zwarte raams, dee verwezen noar de tandheelkunde. Oonzen chauffeur wus det dit gebouw “in de volksmond de ponskaart wordt genoemd. Daar lijkt het ook op, maar sterker nog: de ponskaart is dáár ook uitgevonden. Vandaar.”

Toew ’n Haag injachen gaf-e oetleg oawer het Haagse gemeentewoapen met ‘n ooievaar. “Dat komt door de inwoners van Den Haag: hoog op de poten, dun in de veren en met een grote bek.” Heel eawen heul-e zik stille en toen köm zinne verkloaring: “Dat is bedacht door de Rotterdammers om die kakkige Hagenezen te pesten natuurlijk. Dus dat was wel even een druppel op een gloeiende plaat…”

De excursie kon nit mear kapot.

TEKST: GERRIT DANENBERG

 

Gerrit Dannenberg