Ik wol eagenlijk schriewen oawer det hele roadselachtige accent van Ank Bijleveld. Mear dat koomp nog. Eerst oawer Jan Willem Duyvendak, geboren in Moarkel en hoogleraar an de universiteit van Amsterdam.

Ik zitte al lange joaren te deanken oawer ’n echten toostaand van Nederlaand. Want volgens miej doo’w allene mear an zoerproemerieje. Ik heb een kammeroad dat alverdan nöalt dat zinne oal leu het in joaren zeuwentig völle better hadn azze viejleu. Dan geet oawer ’t  zeeknfonds en gratis doktersbezeuk. Zin va zat in ’n bouw en gong met 57,5 met pensioen. En dan gewoon vergetten de’j in nen spleenterniejn elektrischen auto jaagnt, ne elektrische fietse hebt, nen computer, ne tellefon zoonder droad, nen navigator, noar ‘t boetenlaand op vekaansie geet, ne kapotte wasmesiene dreks köant vervangen en met de kleanwichter noar ’n deerntuin köant en alns gewoon betaalt.

Der koomp nen hoop geveul kieken biej lullen oawer vrooger. Mear in de politiek en de media geet ‘t de leste joaren alléne mear oawer dinge woe’j ook alléne mear saggereainiger van wordt. Ik weet ‘t: good niejs is gín niejs. Mear at de woarheaid aanders is, mu’j toch echt oetscheaiden met nöalen.

Non koomp Duyvendak met een oonderzeuk én een book, det het Spookkloven. Hee zeg neet da’w in Nederlaand gin oarmood hebt. Mear dat der nog nooit zó weainig leu oarmood hebt ehad, nog nooit zó weainig wichter op achterstaand zit, een ofstaand tusken stad en plattelaand nog nooit zó klean is ewes en der nog nooit zó völle waardering is ewes vuur vakleu, ook duur heuger opgeleaiden. En dat is gin geveul, mear doar zeent keaiharde oonderzooksgetallen van.

Toch vernemme viej dit soort niejs heel weanig. De leu kuijert mekoar lewer in de ofgroond as in de heugte. Het brengen van slecht niejs gef bliekboar een geveul van mach. En vuur mach zeent leu heel geveulig. Doar kan zelfs Duyvendak niks an veraandern.

Gerrit Daannenberg

 

 

De  wederhelft en één van haar  collega’s zijn inmiddels 25 jaar werkzaam bij een interieurzaak.  De jeugdige en gedreven bazin  begreep dat dit jubileum bijzondere aandacht vereist, zij het zonder de formele plichtplegingen  die men met name  bij accountantskantoren en op de burelen van ambtelijke organisaties aantreft. Alsdan citeert de afdelingschef eentonig  uit het personeelsdossier.

Bij het interieurgebeuren ligt dat anders, aangezien collega’s telkens klanten van diverse pluimage en wensen van advies dienen en vervolgens, als het meezit, raamdecoratie, vloerbedekking, verf en zo verkopen. De extraverte natuur die samengaat met dit vak maakte, dat aan genoemd feestelijk gebeuren een bijzondere activiteit werd verbonden. Wij gingen namelijk met stokoude VW-busjes rijden. Daartoe vervoegden wij ons bij een in het buitengebied gelegen verhuurder van die kwetsbare vehikels.

Men had bedacht dat de twee busjes, waarover de personeelsleden werden verdeeld, zou worden gechauffeerd door personen die als droogkloot bekend staan. Niet qua karakter, maar vanwege de eigenaardigheid dat zij  de beheersing hadden om tijdens de rit alcoholhoudende drank te laten staan. Men moest blijkbaar direct aan mij denken, want hoewel aangetrouwd beschouwde men mij als een type dat men niet aan de toog verwacht aan te treffen. De ander, wel een collega, stond als “beheerst” bekend.

De bediening van de antieke busjes was bepaald een dingetje. Een oudere meneer met een druipneus gaf mij instructie, waarbij de teneur was: wees in godsnaam voorzichtig met ontkoppelen en schakelen en rij uiterst langzaam. Vervolgens diende ik een soort van examen afleggen, waarbij uit het innerlijk van de bus tandwielen kraakten, de motor kreunde en het vervoermiddel hortend en stotend de weg vervolgde. De man was zichtbaar verontrust en vroeg of er niet iemand anders was die wel met dat delicate spul kon omgaan. Dat was dus niet het geval.

Enfin, we gingen op weg waarbij ik aanvankelijke problemen ondervond bij het correct inleggen van de enorme vloerpook in de juiste versnelling en het juist interpreteren van het aangrijppunt van de koppeling. Vanwege dit  stoterige verloop vloog iedereen van voor naar achter en omgekeerd door het antieke busje. Ik kreeg gaandeweg echter meer vertrouwen en alras schoten wij met joelende motor en met snelheden waarvoor eerder gewaarschuwd was over modderpaden en snelwegen, waarbij ik zodanig geconcentreerd het hoepelstuur en de reuzepook bediende, dat ik geen oog had voor de doodsbange passagiers. De man naast mij las het routeboek voor waarbij hij steeds na het voorbij jagen van een kruispunt riep, dat wij daar links- of rechtsaf hadden moeten gaan. Vervolgens draaide ik  over boerenerven en juist voor aanstormende auto’s terug naar het vorige punt, maar door een gelukkig toeval bleef iedereen ongedeerd en beleefden wij een avontuurlijke rit.

De busjes zijn inmiddels ingeleverd. Ik heb niets gehoord van de exploitant. Nog niet.

Erik Endlich

Enter - Voor uitbater Jan Roetgering van eethuis de T-Bone te Enter was het een kolossale verrassing dat hij dezer dagen werd verrast met de mededeling dat hij een Michelin-ster krijgt voor zijn  voor zijn gastheerschap en culinaire hoogstandjes. Roetgering stond zo ongeveer perplex toen hem kond werd gedaan van de ster door de Michelin Gids zaken als kwaliteit, de menukaart, kooktechniek en het personeel.

Roetgering stond zo ongeveer perplex toen hem kond werd gedaan van de ster door de Michelin Gids zaken als kwaliteit, de menukaart, kooktechniek en het personeel.

Jan nam met gloeiende trots een erebordje van Michelin in ontvangst en dat kleinood heeft inmiddels een prominente plek gekregen bij de ingang. Hij is met recht en reden zo trots als een pauw, en betrekt ook het personeel in de hulde.

In de Michelin Gids is Bistro T-Bone inmiddels opgenomen en dan lezen we de volgende omschrijving: Alles draait rond de houtskoolgrill in deze sfeervolle zaak, gezellig gelegen in een oud-Hollands pand. Of hij nu T-bone, lamsrack of zeetong op de grill legt. 

VRIEZENVEEN - Op de plek van de Westerkerk aan het kanaal te Vriezenveen worden vijf woningen gebouwd. Dat geschiedt in het bestaande godhuis, waarbij alle karakteristieken van de kerk zoveel mogelijk worden behouden. Zo zal de consistorie bewaard blijven en omgetoverd worden tot een levensloopbestendige vrijstaande woning. Bovendien komt er nog een nieuwe vrijstaande woning die mooi aansluit bij de rest van de bebouwing aan de Kanaalweg Zuid.

Het gehele terrein zal een groenere uitstraling gaan krijgen door de toevoeging van tuinen en de bestaande tuinmuur welke kenmerkend is voor de Kerk zal ook zo veel mogelijk behouden blijven. Onder het motto van aanpassing en modernisering vinden wel veranderingen plaats; het zal de moderne tijd zijn; elk zijn eigen devotie.

Stap binnen in een wereld waar verleden en heden elkaar ontmoeten. Het kerkgebouw (Westerkaaike), dat jarenlang een belangrijk onderdeel van Vriezenveen is geweest, biedt nu plaats aan een beperkt aantal exclusieve woningen. Met behoud van originele elementen, zoals glas -in-loodramen, hoge plafonds en woningen ontworpen om te voldoen aan de hoogste eisen van modern wooncomfort.

meer volgt