Hoewel menigeen gebukt gaat onder het leed dat men vreest, levert de confrontatie met het overlijden van een naaste vanzelfsprekend meer impact op. In het algemeen gesproken dan, want in hoeverre het afscheid door de achterblijvers als bijzonder verdrietig wordt ervaren, hangt van de betreffende personen af – en vooral van de gedachten over leven&dood.

Immers: men kan een enorme hekel hebben aan de overleden persoon of de weerzin tegen het lijk ontwikkelen indien bijvoorbeeld blijkt dat deze bij leven het familiekapitaal vergokt had. Aldus valt de verwachte nalatenschap ernstig tegen. Dan zijn er nog types, die aan het een of ander geloof troost ontlenen of zelfs berusten in het lot van het dode familielid, omdat de Voorzienigheid in zijn oneindige wijsheid had besloten het lid bij zich te roepen. Eveneens bestaan er lieden die geen traan laten om het verscheiden van een mens, maar zich verdrinken in het verdriet om het heengaan van een huisdier: een kwestie van voorkeur.

Ik behoor tot geen van de beschreven categorieën.  Het geloof in de Here is mij niet bijgebracht, noch ontleen ik aan het evidente leed in dit ondermaanse de overtuiging dat een blijmoedige maar onzichtbare architect des levens dit alles laat welgevallen.

Hoewel ik wel degelijk verdrietig ben omdat een familielid of kennis is weggevallen, ligt het niet in mijn persoonlijkheid besloten dat ik langdurig traantjes pleng. In het milieu waarin zowel deze jongen als mijn eega  is opgegroeid, is de nuchtere grondgedachte: dood is dood en veel janken brengt daarin geen verandering teweeg. In het algemeen gesproken is dat het uitgangspunt. Het leidt er bijvoorbeeld toe, dat ik steeds het woord mag voeren bij uitvaarten. Ik citeer met heldere stem en zonder gesnotter uit mijn aantekeningen, de humor niet mijdend. Immers was iemand niet als zijn of haar laatste uren, maar een mens dat bij leven gelachen en gedold heeft.

Die these is de onze: de wederhelft en ik hebben veel lol. Dan valt er nog genoeg te zeggen bij onze uitvaart. Die hopelijk nog lang op zich laat wachten.

TEKST: ERIK ENDLICJH

HENGELO - Overijssel bouwt door: nieuwe grootschalige woningbouwlocaties aangewezen.  In de regio Twente en Stedendriehoek zijn plekken aangewezen voor de bouw van nog eens duizenden nieuwe woningen. Het gaat om zogenoemde grootschalige woningbouwlocaties, waar het Rijk geld voor uittrekt. In het Spoorzonegebied Hengelo/Enschede zouden tot 2035 minstens 10.000 nieuwe woningen moeten worden gebouwd. In de regio Stedendriehoek, een samenwerking tussen Overijsselse en Gelderse gemeenten, is Apeldoorn in beeld voor minimaal 3.500 woningen.

 Gedeputeerde Grijsen van de provincie Overijssel is blij met de steun van het Rijk: “Voor en achter de schermen werken we met man en macht aan het vinden van oplossingen voor de woningnood. Die samenwerking werpt z’n vruchten af: twee van de vier nieuwe grootschalige woningbouwlocaties komen in Oost-Nederland. Dat is bijzonder. En het is goed nieuws voor woningzoekenden en onze economische ontwikkeling.”

Over het aangekondigde vertrek van de markante voorzitter Pieter de Waard van de voetbalclub Telstar uit Velsen-Zuid is veel te zeggen. Een mooier moment was niet mogelijk voor deze markante man, want hij maakte  zijn aftreden bekend op de dag dat Telstar  naar de eredivisie promoveerde, waar hij moest er 63 jaar op wachten; en is de langst zittende voorzitter van het betaalde voetbal. Maar nu kan de flamboyante preses weg, al moet het niemamd verbazen als hij nog de touwtes nog even in handen houdt. Hij is is bij leven al een standbeeld  -en die zijn zelden snel weg.

Wat hem niet is gelukt, tot nu toe,  is om voorzitter van de KNVB te worden. Hij zei  zijn stempel op te willen drukken. Ook een eigen cabaretshow en een rol in de mediawereld behoren tot zijn ambities. En anders kan De Waard het ook nog over een andere boeg gooien. ‘Ik ben een doe-het-zelver. Als ik een bouwmarkt binnenloop, denk ik, goh ik zou hier wel een tijd willen werken. Vakkenvuller. Dat heb ik vroeger ook gedaan als student. Of op een hefttruck. Ik zit in het traject om het uit te vinden. Wie weet... Ik wil graag cabaretier worden.'

Maar dat is hij al heel zijn 

TEKST Wim de Groot

ENSCHEDE - Na ruim acht jaar stopt het raadslid Yara Hümmels 22 september als raadslid voor de PvdA in Enschede. De partij kijkt met trots terug op haar jarenlange bijdrage aan het bestuur van de stad. Fractievoorzitter -Bozkurt Hrad aan als raadslid in 2017 en heeft zich sindsdien ingezet voor meer aandacht voor de veiligheid van vrouwen, het vastleggen van kansengelijkheid voor de komende tien jaar, en het principe van gelijk loon voor gelijk werk voor mannen en vrouwen. Ook knokte ze voor betaalbare woonruimte voor iedereen, speelde ze een sleutelrol bij de realisatie van een AZC voor 550 mensen en wist ze het voor elkaar te krijgen dat cateringmedewerkers weer in dienst kwamen bij de gemeente.

Hummels eeft er, in haar periode als fractievoorzitter, van de PvdA voor gezorgd dat er een goed team staat waarmee de partij we vol vertrouwen de komende periode én de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in  denkt te  kunnen gaan. 'Wij gaan haar missen, maar vinden het ook ontzettend fijn dat ze haar dromen waar gaat maken.'

En  bovendien: ;Het voelt als het juiste moment om afscheid te nemen van het raadswerk. Ruim acht jaar heb ik me met hart en ziel ingezet voor onze prachtige stad. Nu is het tijd om het stokje over te dragen en mijn gedroomde wereldreis te gaan maken. Het is goed om ruimte te maken voor iemand met nieuwe energie en frisse ideeën.’ van Hummels De opvolging binnen de fractie is inmiddels geregeld. Robin Sligman zal vanaf 29 september het raadswerk  overnemen.