ENSCHEDE - Het Volkspark in Enschede bestaat 150 jaar.  Dat zal in samenspraak met de Commissie van Beheer over het Volkspark en het ontwerpbureau B+B maken louterrijk luister worden bijgezet. Er zijn plannen voor de toekomst van dit bijzondere park, al was het maar omdat het in zijn soort geldt als het eerste volkspark van Nederland. Het is belangrijk voor Enschede en heeft een rijke geschiedenis.

Het  idee is het park daarom zowel te vernieuwen als  te herstellen, waarbij rekening wordt gehouden met het originele ontwerp van Dirk Wattez, al wordt ook vooruit gekeken. Enschede groeit naar 170.000 inwoners. Er wordt vooral gebouwd binnen de bestaande stad. Daardoor is er steeds meer behoefte aan groen: om te ontspannen, voor sport en ontmoeting, én om de stad koel en leefbaar te houden. Groen helpt ook bij wateroverlast, droogte en hitte. ‘Zo maken we Enschede samen klimaatbestendig.

Het Volkspark kan daarin een grote rol spelen. Maar dan moet het park wel worden aangepakt. Na jarenlang intensief gebruik is het op veel plekken verouderd. Het park vangt nu bijvoorbeeld te weinig water op, en er is weinig ruimte voor planten en dieren (biodiversiteit). De bedoeling is het park te verbeteren. ‘We brengen, laat de gemeente weten, ‘met zorg de samenhang en oude glorie van het park terug. En we maken het park klaar voor de toekomst, met meer ruimte voor bomen, bloemen, water, sport en cultuur.

 

HARDENBERG -Johan Evers uit Hardenberg en de heer Bert Nijboer uit Heemserveen kregen op donderdag een Koninklijke onderscheiding. Burgemeester Maarten Offinga van de gemeente Hardenberg reikte de onderscheiding uit tijdens de vrijwilligersavond van voetbalvereniging HHC Hardenberg.zaten samen 25 jaar in het bestuur van HHC. En hadden vanaf het begin een visie voor de club. Die zorgde ervoor dat HHC in verschillende opzichten groeide. Er kwamen meer leden en ook de sportieve prestaties werden steeds beter. 

Evers was verantwoordelijk voor de vrijwilligers van de kantine en de schoonmaak. En zette belangrijke stappen in de professionalisering van het beleid rond alcohol en gezonde voeding. Hij stond aan de wieg van de Stichting Ondernemers Club (OCH) en was daar ook penningmeester. Deze grootste businessclub van Noordoost-Nederland verbond het bedrijfsleven aan HHC. Met de bijdragen van OCH werd geïnvesteerd in de voetbalvereniging. Hij zat ook als pennningmeester in het bestuur van de club. Nijboer en was ruim twaalf jaar voorzitter van HHC. Nijboer was dik twaalf jaar van de club. Nijboer was ruim twaalf jaar voorzitter van de club en riichtte zich.

Nijboer fubgeerde  twaalf jaar als voorzitter van de vereeniging en legde in die periodede rabdvoorwaarden voot groei en bloei van de vereniging. Hij richtte zich met name op het voorzitterschap van en het vlagggenschip en was ook ssterkhouder met als inzet groei en bloei op alle fronten van HHC, mede door het ontwikkelen en stimuleren van het vrouwenvoetbal.

Evers en Nijboer waren een perfecte combi in het bestuur van HHC. En daarmee belangrijk voor de voetbalsport in Hardenberg. Ze waren al erelid van HHC en kregen de Gouden Speld van de KNVB. Tijdens de vrijwilligersavond van HHC kwam daar een Koninklijke onderscheiding bij. Beide heren worden benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

ALMELO - Bezorgde inwoners van Overijssel hebben de afgelopen tijd honderden brieven naar de Provincie gestuurd over de risico's van bestrijdingsmiddelen. Volgens PvdA en GroenLinks is het opvallend en veelzeggend dat zoveel mensen hun zorgen uiten. De fracties trekken vandaag flink aan de bel bij Gedeputeerde Staten om er opheldering over te krijgen. 

In de brieven wijzen inwoners op de ernstige risico’s die de resten van bestrijdingsmiddelen met zich meebrengen. Zij noemen onder meer het risico op Parkinson, leer- en ontwikkelingsproblemen bij kinderen, en negatieve effecten op planten en dieren. Ook roepen zij de Provincie op om duidelijke grenzen te stellen en werk te maken van “een veilige en gezonde toekomst voor ons en de generaties na ons.” 

Deze zorgen liggen de Statenfracties van GroenLinks en PvdA Overijssel nauw aan het hart. In maart organiseerden zij een kennisconferentie over de impact van bestrijdingsmiddelen. Die middag werd de conclusie getrokken dat we alleen samen – boer, burger, arts, wetenschapper en overheid – een gezondere leefomgeving kunnen verwezenlijken. “Juist daarom is het belangrijk dat inwoners die hun zorgen delen reactie krijgen. En dat hun zorgen worden meegenomen in het nieuwe beleid voor bestrijdingsmiddelen waaraan de provincie op dit moment werkt”, aldus de fracties.

GroenLinks en PvdA willen verder graag weten hoe Gedeputeerde Staten de massale brievenstroom duiden en of de zorgen van inwoners ook in de communicatie en beleidsvorming worden meegenomen. Daarnaast vragen de fracties wanneer de eerder toegezegde tussenrapportage verschijnt. 

Voorheen was ons landje vergeven van de clubs, verenigingen en genootschappen. Wie daar niet van hield was autistisch of had andere issues die deelname aan een collectief verhinderden. Inmiddels waait er een andere, meer gure wind. Gekeutel in eigen kring vindt opgang, vermoedelijk is dat autisme inmiddels veelvuldig gediagnostiseerd en verdere leest men over enge lieden die pupilletjes niet alleen begeleiden, maar ook bepotelen. Een ander legt een bom onder het verenigingsleven. Toegegeven: ik kon mij  als kind reeds uitstekend zelf  vermaken. Op gespannen voet met mijn individualisme ben  ik toch al ruim 50 jaar lid van dezelfde atletiekvereniging.

Eerst omdat de activiteiten daar in beginsel in je uppie kunnen worden verricht, zodat je niet steeds afhankelijk bent van lieden die te beroerd zijn om op het veld of in de zaal aan te treden. Daarbij had ik een zeker talent om over horden te scheren, een  hoog aangebrachte lat te passeren en een speer een fors eind verder in het gras te planten.

Daarna ging ik training geven. Lekker buiten zijn en bepalen wat de atleten moeten doen. Een voldoening gevende activiteit die ik reeds vier decennia lang met plezier verricht.

De moraal is, dat er ook voor de personen die met tegenzin huis en haard verlaten een prettig clubverband te vinden is. Men moet even de drempel over en wie weet raakt de huisvriend of -vriendin verslingerd aan een collectieve inspanning.

Overigens is bij onze loopgroep die drempel fors verhoogd. Niet vanwege de contributie of omdat er sprake is van ballotage. Neen, het ligt aan de haka.

Wij doen een haka, in grote mate geïnspireerd door wat het Nieuw-Zeelandse rugbyteam doet.  Na afloop van de training stampen wij met de voeten – ondertussen wilde kreten slakend -, slaan ons vervolgens op de borst terwijl de tong buiten bungelt en wij de ogen laten rollen. Wij sluiten af met een woest “SISU!!”, zijnde de naam van onze vereniging.

De nieuwelingen die wij mogen begroeten zien wij na die haka doorgaans niet meer terug.  Ach, laat ze zelf maar gaan hardlopen.

Erik Endlich