Wij zijn van de korte vakanties, zeg: een lang weekend. Dat komt omdat onze hondjes complex zijn.  Vanwege hun leeftijd, die dubbele cijfers telt, is een verre reis uit den boze. Nu zij de kofferruimte moeten delen, is hun bewegingsvrijheid tijdens het vervoer beperkt, kortom: grensoverschrijdend  transport is uit den boze. Eenmaal ter plaatse wordt comfort door het bejaarde duo op prijs gesteld. Aangezien het ook erfhonden zijn en Fremdkörper luid blaffend wordt aangekondigd, is buitenaf een vereiste. En dan zeggen ze dat een vakantie met  kinderen lastig is.

We vonden via een natuurhuisjesclub een adres in Friesland, dat aan alle eisen leek te voldoen. Afgezonderd  en nota bene op een woonboot, waar ons keffende duo een comfortabel treeplankje op en af kon. Het leek al met al een honds ideaaladres.

Nu, dat was het niet. De idylle van een afgezonderd bestaan zonder toestanden bleek zelfs in de Friese binnenlanden niet mogelijk. Omringd door een vloot van campers en een klein dorp aan vakantiehuisjes waarin diverse hondenbezitters, maakte dat onze inmiddels hees blaffende honden volledig uit hun dak gingen. Soms stierf hun doordringende vocale prestaties weg door druk verkeer, dat vlak langs de woonboten – want de onze bleek niet de enige – raasde.

Het betrof een smal B-weggetje, wat geen hindernis vormde voor de kennelijk lokale verkeersdeelnemers, die met een ongekend hoge snelheid naar onbekende bestemmingen ijlden. Althans: vooreerst was onduidelijk waar het naar toe ging. Pas later begrepen wij dat de dichtstbijzijnde supermarkt 25 kilometer ver is. Men wil kennelijk vlot heen en weer om leeftocht te scoren en daarbij zo min mogelijk tijd te verdoen. Dat er volgens Flitsmeister geen controle is, zal zeker geholpen hebben.

De combinatie van een al te gezellige omgeving gecombineerd met notoire hardrijders op twee armen afstand  onderstreept het belang van het gezegde, dat de mens reist om thuis te komen. Wat is het hier toch rustig.

TEKST ERIK ENDLICH

HENGELO – college van burgemeester en wethouders der gemeente Hengelo stelt de gemeenteraad voor geld vrij te maken ten behoeve van  twee scholen. Voor het Montessori College gaat het om 1,3 miljoen en bij De Rank om ruim zes ton. De gemeenteraad moet nog besluiten en bespreekt dit verzoek begin juli tijdens de raadsvergadering over de zomernota. 

Beide scholen groeien uit hun jasje. Op korte termijn is er nieuwe ruimte nodig om de leerlingen onderwijs te bieden. Het college wijst erop dat dit ook ios beschreven in het Integraal Huisvestingsplan voor de Hengelose scholen dat de gemeenteraad vorig jaar heeft vastgesteld.  De gemeenteraad moet nog besluiten en bespreekt dit voorstel van het college begin juli. 

Vorig jaar zomer hebben de schoolbesturen en de gemeente Hengelo het Integraal Huisvestingsplan Onderwijs gemaakt. In dat plan staat hoe de schoolgebouwen in de gemeente klaargemaakt worden voor de toekomst. Het gaat om primair, voortgezet en speciaal (voortgezet) onderwijs. Tot 2030 is er 50 miljoen euro beschikbaar om de eerste tranche Hengelose schoolgebouwen goed, veilig, duurzaam en onderwijsvriendelijk te maken en te houden. 

Zeeland ligt in Nederland: een begin van een open deur, maar niet voor de  wat onbevangen vriendin van onze zoon, die vroeg hoe laat wij het vliegtuig namen. Enfin, het is evengoed een tamelijk eind rijden vanuit Twentse dreven. Dochterlief had een weekeind in een bekend ressort geboekt en aan de foto’s te oordelen ging het om een idyllisch gelegen strandhuis zonder buren.  Het betrof hier echter het vijfde huisje  van links, oftewel de 97^ste vanaf rechts gerekend. Die fotograaf is een oplichter.

Wij waren met z’n zevenen, te weten onze dochter met haar man en ons kleinkind, dat wil zeggen een koter van juist één jaar. De eega en ik kwamen met onze kortbenige hondjes, wat het bonte gezelschap completeerde. De excrementen van die beesten moesten daar opgevangen worden  om deze drie kilometer verder in een bak te deponeren. Onze honden schijten alsof er prijzen voor worden uitgeloofd.

Om ieders privacy te waarborgen mochten wij de zolderkamer de onze noemen. Deze was bereikbaar via een smal en ongeveer verticaal gesitueerd trapje, waar vermoedelijk ontelbare gasten voor ons gillend vanaf gedonderd waren, getuige de deuken in het laminaat  aan het begin van deze dodentrap.

Ons verblijf van een lang weekend bleek nauwelijks lang genoeg om bij te komen van een halve dag durende reis slash helletocht, veroorzaakt door de hitte gecombineerd met zes files. Gelukkig bracht de kleinzoon weer een lach op onze verwrongen gelaatstrekken. Het manneke, bekend onder de koosnaam Oliebol, is steeds in de veronderstelling dat hij onderdeel is van een dolkomische voorstelling. Hij lachte olijk,   smeet speelgoed van het hooggelegen terras het zand in en sloopte alles dat hij op zijn wandeltochten tegenkwam. Zo waggelde hij telkens naar de gebarricadeerde poort, die hij met onvermoede kracht en vindingrijkheid poogde te  verwijderen.  Een moment van onoplettendheid en er sneuvelde de nodige inboedel. Hij kijkt er steeds verheerlijkt bij en slaakt voortdurend blije kreetjes.

Het was een warm weekend, terwijl de combinatie harde zeewind en zand  de argeloze bezoeker zodanig zandstraalt, dat men er de gelaatstrekken van een stokoude bedoeïen aan overhoudt. De maaltijden bestonden voor een kwart uit zand en ook tijdens de conversatie  verschenen er korrels in de mondhoeken. Het verklaart wellicht de zwijgzaamheid van de Zeeuwen.

Een weekend in Zeeland is niettemin een aanrader. Men vezekere zich dan wel van de aanwezigheid van een Oliebol.

TEKST: ERIK ENDLICH

Der goat mear leu dood in berre as in ‘t vliegtuig. Woarheaid as ne koo. Doar dachen ik an op de BHV-herhalingscursus biej ’t OCT. Alleman mu-w learen re-animeern. Rechtevoort geet det met slim geavanceerde oefenpoppen woerop ze precies köant ofleazen o’j de böste nit te depe indrukt, 30 keer achter mekoar poompt en o-j nit te völle loch in ’t slachtoffer poest. De apparatuur teelt dat allemoal op en dan zegnt z’oe wat een oaverleavingskaans van ’t slachtoffer is. Ik zatte op 99 proceant. De’s een mooi ciefer netuurlijk…mear dan mu-j wál in actie kommen at ‘r ene ne hartanval krig. En dee actiebereaidheiad registreert het apparaat nit. Doarumme vertelt zukke getallen mear een klean stukn van de echte woarheaid.

A’j ne hartanval kriengt boeten het zeeknhoes, is de oaverleawingskaans duur re-animeren grötter as ín het zeeknhoes. De enthousiaste instructrice zea: “Waar dat aan ligt, kunnen we nog géén finger achter krijgen.” Mer iej hooft volgens miej ginnen Maurice de Hond te wean um te zeggen det in een zeeknhoes vuural zeeke leu ligt dee ook aandere dinge mangelt.

Frans Timmermans was as een wich zo bliej det 88 proceant van de Groen Links PvdA-achterban vuurstaander is van de fusie. Mer van alle PvdA-leden hef 57 proceant estemd en van dee 57 proceant was 51 proceant vuurstaander van de fusie met Groen Links. Dus fealijk hef iets mear as de helfte stemd en van dee helfte is de helfte vuur de fusie…!? Dan kan Timmermans wal zegn “bijna Noord-Koreaanse getallen”, mear dan sjoemelt hee nét zo hard met de ciefers as ze in Noord-Korea doot.

Biej de SGP in Riessen is discussieerd oawer vrouwleu op de verkiezingslieste. De SGP hef in Riessen roem 1000 leden. Op dee bewuste vergadering warren 66 kearls en doarvan was een groot deel teegn. Vuural de echte hardliners hadden de möaite nömmen um op de vergadering te kommen. Mear wat dee aandere leden deankt, weet wiej nit, want ze warren der gewoon nit. Kö’j wal zeggen: een groot deel van dee vergadering wes teegn. Mear dee ciefers vertelt oe fealijk niks.

Ciefers liekt exact, mear der heurt aaltied een verhaal biej. Nit allene statistieken mu-j met nen grootn körrel zoolt nemmen, mear álle ciefers. Of ’t geet um de oawerleawingskaans van 99 preceant as ik oe re-animere of um de Noord-Koreaanse instemmingsciefers vuur de fusie van GL en de PvdA. Jammer van ne mooie club as de PvdA.

TEKST: GERRIT DANNENBERG