WIERDEN -  De nieuwe burgemeester van Wierden is, zo werd vandaag ten gemeentehuize bekend gemaakt, heeft zijn sporen verdiend in de gemeente Lingewaard. Hij is daar geboren en gertogen. Hubers, lid van de VVD en 35 jaar jong, wordt de nieuwe burgemeester van de gemeente Wierden. Vanaf 16 december zal hij de taken overnemen van waarnemend burgemeester Kok, die eerder dit jaar Doret Tigchelaar opvolgde. Hubers is geboren en getogen in het Gelderse Huissen onder de rook van Arnhem. Dat werd vandaag bekend gemaakt.

Hubers is sinds 2010 VVD-raadslid in de gemeente Lingewaard en sinds 2022 wethouder van onder meer Financiën, Onderwijs, Recreatie & Toerisme en Openbare Ruimte. Overigens gaat er nog wel eerst een aanbeveling naar de minister van Binnenlandse Zaken en deze doet een voordracht aan Zijne Majesteit de Koning, die formeel de burgemeester benoemt., maar dat is een formaliteit.

Hubers, lid van de VVD en 35 jaar jong, wordt de nieuwe burgemeester van de gemeente Wierden. Vanaf 16 december zal hij de taken overnemen van waarnemend burgemeester Kok, die eerder dit jaar Doret Tigchelaar opvolgde. Hubers is geboren en getogen in het Gelderse Huissen onder de rook van Arnhem.

De aankomende komende burgemeester van Wierden was in de Lingewaard sinds 2022 wethouder, een mooie opstap voor het echie. Hii ziet er naar uit met het echte werk aan te kunnen vatten. 'Ik ben ontzettend blij en trots dat ik ben voorgedragen als burgemeester en kijk er naar uit om op korte termijn een woning te zoeken in de gemeente te betrekken

Hubers is sinds 2022 wethouder namens de VVD in de gemeente Lingewaard, waar hij onder meer de portefeuille financiën heeft. Hubers is opgegroeid in het Gelderse Huissen, dat onderdeel is van Lingewaard, en heeft een achtergrond als belastingadviseur. In 2010 werd hij raadslid in Lingewaard. De kans moet klein worden geacht dat het weer een huis  achter de wallen zal zijn.

Henriëtte Berkhof-Spenkelink is op maandag 13 oktober 2025 benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Tijdens de feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van hettachtig-jarig bestaan van zangvereniging Looft den Heer speldde waarnemend burgemeester Gerrit Jan Kok haar de Koninklijke onderscheiding op. Zij krijgt deze erkenning vanwege haar jarenlange, vrijwillige inzet voor de samenleving.

Henriëtte wordt geroemd als een stille kracht die zich al tientallen jaren onvermoeibaar inzet voor haar medemens. Sinds 1991 is zij actief binnen Zangvereniging Looft den Heer, waar zij een centrale rol vervult in het bestuur. Als secretaris verzorgt zij de maandelijkse nieuwsbrief, onderhoudt zij het contact met de dirigent en opent en sluit zij wekelijks de repetitieavonden. Daarbij kijkt zij altijd verder dan haar formele taken: ze heeft speciale aandacht voor zieke leden en speelt een belangrijke rol bij de organisatie van concerten.

Naast haar werk voor de zangvereniging was Henriëtte acht jaar vrijwilliger bij de Overijsselse Ziekenomroep. Daar droeg zij verantwoordelijkheid voor het werven van collectanten, het plaatsen van collectebussen en de bijbehorende administratie. Ook bij verpleeghuis De Botterhof is haar inzet onmisbaar. Wekelijks kookt en serveert zij maaltijden voor mensen met geheugenproblemen en biedt zij hulp bij uiteenlopende werkzaamheden.

Eerder zette zij zich bovendien in als vrijwilliger bij de Christelijke boekhandel De Akker te Vriezenveen. In al deze rollen toont zij zich een bewonderenswaardige betrokkenheid en betrouwbaarheid. Alles wat ze aanpakt doet ze zonder dat ze er iets voor krijgt Vanwege haar langdurige, brede en belangeloze inzet voor de samenleving is zij voorgedragen en nu terecht onderscheiden met een Koninklijke onderscheiding.

Een ingewikkelde toestand: onze dochter paste op de baby van een kennis, die namelijk een babyshower had. Dat laatste heeft bij mij aanvankelijk  tot een misverstand geleid, omdat ik meende dat baby’s een schoonmaakbeurt kregen. Niet onlogisch, daar zuigelingen tijdens hun prille bestaan regelmatig in hun excrementen liggen te blèren. Maar nee, tijdens die shower worden verse moeders verwend met een bijeenkomst waar zij het middelpunt van een feestje zijn. Althans: zoiets.

Gelet op het voorgaande mochten wij opdraven teneinde onze kleinzoon te vermaken. Een kolfje naar onze hand en daarenboven bijzonder vermakelijk want het ruim éénjarige, blonde ventje– koosnaampje Ollie – is namelijk een buitengewoon blijmoedig en actief manneke, dat nog in de veronderstelling is dat het leven één groot feest is. Tenzij hij net wakker is: hij heeft nog even tijd nodig om op bedrijfstemperatuur te komen. Hij ziet zijn grootouders aanvankelijk als een ernstige verstoring van zijn privéleventje en kijkt het onverwachte bezoek met bozige ogen aan. Het heeft veel weg van een Tukker, die de kat langdurig uit de spreekwoordelijke boom kijkt. Dat hij in een plaatsje nabij Nijmegen woont, maakt kennelijk geen verschil: de Twentse genen zijn blijkbaar sterker.

Wanneer hij echter wat heen en weer gerend heeft en hij  uit zijn in manden opgetast speelgoed een keuze heeft gemaakt, is dat het sein om voorzichtig te naderen en gespeeld afwezig  een autootje ter hand te nemen. Al snel word je dan in zijn spel meegenomen en komt Ollie met boekjes aan, die zonder uitzondering beesten tot onderwerp hebben. Aangezien ik het imiteren van dierengeluiden tot mijn expertise reken, is succes verzekerd. Ook oma wordt in het spel betrokken, zij weet haar weg in het metier van puzzels en bouwwerken.

Inmiddels rent Ollie als een dolle door de kamer, maakt regelmatig een blij sprongetje en grijpt enkele van de overal  aanwezige ballen, die hij met wonderbaarlijke kracht door de kamer keilt. Muziek, die op mysterieuze wijze na een door dochterlief gesproken opdracht uit de boxen klinkt, is voor Ollie het sein om steeds door zijn knietjes te gaan en ritmisch met zijn armen te zwaaien.

Op een zeker moment piept hij er tussenuit en rent hij de tuin in, waarbij hij wenkt en kenbaar maakt opgetild te worden. Aldus gaan wij op avontuur en wijs ik hem op bijen, bloemen, vogels en een barbecue, waarop ik tot zijn kraaiende lol hard sla – totdat ik per ongeluk er een houten handel af ram en ik deze haastig en ongezien op het ijzer leg.

Geweldig, die kleine man. Toen wij na uren het pand verlieten  keek hij wat sip en draaide bij wijze van afscheid met zijn handje. Tot snel!

Erik Endlich

HENGELO - Talrijke leden van de Hengelose voetbalclub Wilhelminaschool gaan later deze maand op reis. Dat doen ze niet fysiek, maar in een boek. Ze dompelen zichzelf dan even onder in de geschiedenis van hun voetbalclub. Het jubileumboek over honderd jaar Wilhelminaschool is gereed.’ Hier kunnen we trots op zijn”, zegt Bert Boes, die op het idee kwam een boek over de club uit te geven.  

De club is in de vorige eeuw opgericht door leerlingen van de bedrijfsschool van Stork: Wilhelminaschool. Dat was in augustus 1919. Het honderdjarig bestaan van de club is dus al zes jaar geleden. Maar in dat jaar 2019 kwam er geen jubileumboek uit. Wilhelminaschool heeft in Hengelo op meerdere locaties gespeeld. Tegenwoordig speelt de club op sportpark De Vikkerhoek. Het boek bevat ook anekdotes. Zo is te lezen dat terreinknecht Albert Haasewinkel wel eens geiten op het veld aan het Nachtegaalpad liet grazen. Een ander vrolijk verhaal gaat over een verkoopactie van emmers met olifantenmest, afkomstig uit dierenpark Emmen. Een stevige voorraad bleef onverkoopbaar en ging gisten, waardoor de deksels met enorme knallen van de emmers sprongen.

 Uit handen van burgemeester Schelberg van Hengelo is de voetbalvereniging HVV Tubantia te verblijd met de vergulde Erepenning in brons.  Dat gebeurde tijdens de receptie ter gelegenheid van het 125-jarig jubileum van de club op haar Sportpark De Bijenkorf aan de  Verlengde Polluxweg.

 De vereniging, opgericht in 1900 onder de naam Wilhelmina, is in de afgelopen eeuw uitgegroeid tot een begrip in Hengelo. Ter gelegenheid van deze bijzondere mijlpaal reikt de burgemeester van Hengelo de erepenning van de stad uit aan voorzitter Wennink.