HENGELO -  In de studio van RTV Oost te Hengelo is radiomaker Jan Erik Plettenburg vandaag benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. De bijbehorende versierselen worden  hem opgespeld door burgemeester Schelberg van Hengelo. Plettenburg heeft, meldt motivatie, buitengewone verdiensten, met name vanwege zijn onversaagd hameren op het aambeeld  van de veelkleurige samenleving, in zonderheid ten dienste van de LHBTIQ+-gemeenschap en journalistiek. Hij neemt nu, na een kwart eeuw, afscheid.

De afgelopen 25 jaar was hij de drijvende kracht achter het radioprogramma De Roze Golf, een invloedrijk en veelbeluisterd programma dat niet alleen verslag deed, maar ook agendeerde,. Dit alles deed hij op vrijwillige basis, naast zijn werk bij RTV Oost.

Dankzij de inzet van Plettenburg inzet heeft De Roze Golf zich ontwikkeld tot een uniek en onmisbaar platform, zowel regionaal als landelijk. Veelzeggend is dat zijn uitzendingen worden bewaard door het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum, een erkenning van zijn belangrijke bijdrage aan de Nederlandse media. Vandaag vindt de overdracht plaats van het archief aan het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, wat ook veelzeggend is.

Overigens heeft de radiomaker voor hij in dienst trad bij Oost vele jaren bij de lokale stadsomroep in Almelo, de stad zijner geboorte, jarenlang met hart en ziel programma’s gemaakt, het liefst op locatie, waar nog opnamen (cassettebandjes) van bestaan.

OVERDINKEL/LOSSER - De gemeente Losser is voornemens in het kerkdorp Overdinkel  meer aandacht te besteden aan het welbevinden van de inwoners. De gemeente spreekt over een ‘een trots en actief dorp', waar veel gebeurt en waar de mensen elkaar kennen’, maar constateert ook de noodzaak iets te doen aan aandachtspunten en zorgen op sociaal en economisch vlak.

Om aan de slag te gaan om de leefbaarheid van Overdinkel te verbeteren, is vorig jaar het project 'Samen voor een sterker Overdinke'l uitgedokterd. In dat kader zijn ruim zeventig gesprekken gevoerd om inzicht te krijgen op de wensen en behoeften van Overdinkel. Na de eerste ronde van gesprekken zijn vervolggesprekken gehouden.

Het tweede deel van het uitvoeringsprogramma bestaat uit de activiteiten die per thema worden opgezet. Het uitvoeringsprogramma kent een looptijd van drie jaar. De activiteiten worden tussentijds geëvalueerd en waar nodig aangepast.  In een ambtelijke tussenreportage laat wethouder Lahdo optekenen.

' Ik ben heel trots op dit resultaat, vertelt wethouder Lahdo weten trots te zijn. ‘We hebben echt samen met de mensen uit Overdinkel een programma opgesteld. De activiteiten zijn divers en worden uitgevoerd door lokale organisaties. Denk bijvoorbeeld aan opruimdagen in de wijk samen met Domijn en het Servicebedrijf van de gemeente, of het versterken van sport- en cultuurverenigingen in Overdinkel. Ook gaan we aan de slag met kookworkshops voor basisschoolleerlingen en de gezonde leefstijlinterventie samen met Overdinkelse partijen. Juist die verbinding met lokale partijen is de kracht.’

TEKS:T RICK RUBENS

 Ach – hoe mooi is het voorjaar! De kou is uit de lucht, vogels kwinkeleren, de insecten die er nog zijn zoemen dat het een lieve lust is, de grond: daaruit spruiten bloemen, terwijl de knoppen van bomen en struiken op barsten staan. Dit alles stemt tot vreugde. Het is schone schijn zo realiseer ik mij maar al te goed. Want onder de grond rommelt het. Ongewenst en tegen de verdrukking in vindt het een weg naar boven. Er is geen weg terug. Kortstondig genot als gevolg van het voorjaarszonnetje maakt plaats voor een gevoel van neerslachtigheid. Ziedaar: het onkruid baant zich een weg tussen enkele luikende en tere bloempjes. Nog even en ook de lonkende flora legt het loodje want distels, grassen, ongewenste zaailingen en ander ongerief overwoekeren alles.

Daar de eega heeft bepaald dat ik de portefeuille “Milieu” beheer – waarvan ik aanvankelijk vermoedde dat dit slechts het aan straat zetten van de containers betrof – dien ik ook het onkruid uit de tuin te trekken. Het is slavenarbeid. Een andere omschrijving schiet mij niet te binnen. Het doet denken aan katoenplukkers in Amerika, die voor heel weinig (ik krijg er niets voor) ploeteren dat ze er bij neervallen.

De voortuin biedt om de een of andere reden een uitermate gunstige omgeving voor onkruid. Dit dient met de hand en met wortel en tak te worden verwijderd. Zittend op een laag krukje met de lange benen gestrekt voor mij, pluk ik mij de vellen van de vingers. Niet zelden brandt de koperen ploert op rug en nek en ben ik na een dag hevig rukken gebroken en gesloopt. Passanten, goed bedoelend maar irritant als muggen, wijzen op het fraaie weer, prijzen mijn inzet en kouten over hun hond en vakantie op Mallorca en vragen hoe het met vrouw en kinderen is. Mijn gemoed brengt mij er bijna toe te gillen: “Opzouten met je hond en je achterlijke vakantie! Laat mij werken, ondertussen groeit het onkruid maar door!”

In plaats daarvan plaats ik moeizaam grijnzend wat gemeenplaatsen. Onkruid plukken is een slag winnen, maar de oorlog verlies je: nadat ik een container vol  heb binnengehaald,  begint de volgende dag het ongewenste kruid zich weer een weg naar boven te zoeken.

Was het maar weer winter.

TEKST: Erik Endlich

 

Biej de start van disse dialectmoand meart gaf dialectoloog dr. Harrie Scholtmeijer oet Vollenhove ne mooie leazing in Riessen. In ’t Koetshoes van kasteel ’n Oostrof spreuk hee oawer het thema “Waar onze taal weg komt”, wat ook een titel is van het book det-e schrewen hef.

Scholtmeijer sprek met gezag oawer de dialecten. Gin romantisch genöal van “zo zegt wiej dat altied hier”, mear vuural de gröttere verbaanden van de  taalontwikkelingen van alle tieden. Vot met het sprookje dat het woonderlijk mooie Vrezenvens zol kommen van de Frezen in ’t Venne. Volgens Scholtmeijer koomp ’t Vjens van het Westfaals det de leu in dizze contreajen ooit volop deden.

De ciefers dee ‘t Scholtmeijer neumt zeent dudelijk. Het geet dramatisch slecht met de dialecten. Ondaanks alle inspanningen dee streekttaalleefhebers doot. Nog gin 30 proceant van de leu dut oawerdag plat. Woerumme zollen ze ook? Zelfs al he-j een accent as Finkers, dan kö-j oe met het Hollaands prima redden. De wearelnd lig helemoals lös duur alle nieje media. En a-j al deankt det ’t in Freeslaand better geet umdat het vak Frees op het lesreuster steet, dan he’j ‘t stoomp mis. Ook het Frees hef last van stöadig slieten.

Scholtmeijer zut ook lechtpeunten. Duur de alle neje communicatiemiddeln is der nog nooit zo völle plat eschrewen as teegnswoordig. Leu mailt en appt met mekoar in ’t plat. Het antal artiesten dee wat met plat doot is nog nooit zo groot ewes. Der is völle andacht voor de streektalen. De leu begriept ook alverdan better det ’t echte talen zeent. En Scholtmeijer lea oet de-j elke taal in oew umgeving tot oew twaalfde leavensjoar köant anlearen as oew moodertaal.

Ne echten eyeopener van Scholtemeijer veun ik wal det de grötste tegenstaanders van het plat de platsprekkers zelf zeent. En dan vuural de leu dee der zelf noadelen van hebt ehad. Want dee zeent ‘r. Ze schaamden zich vuur ’t accent of vuur bepoalde oetdrukkingen in het Hollaands det ze deedn. Ze hadden vrooger gin keuze. Tjea, dan is ’t ook nit gek da-j met oew eagen noazaten en met een hoond mooi Hollaands doot.

Mear a-w weet hoe ’t woarkt, wat is der dan op teegn um alle leu tot een joar of 12 de kaans te gewen um zélf te kiezen. Loat ze kennis maken met de taal van de strekke woer ze wont. Dan köant oetmaken wat ze der met doot. Kan miej nit vuurstellen da-j zonne keuzemeugelijkheaid weaigert.

Scholtmeijer gef oons met dramatisch slechte proceanten toch nog hoppe.

TEKST: Gerrit Dannenberg