HENGELO  - Na een aantal jaren in de Hengelose politiek maakt Hanneke Steen binnenkort haar entree in de Haagse, want  zal haar entree maken in de  Tweede Kamer. Per 6 oktober dient ze haar ontslag in als  wethouder van de gemeente Hengelo. Zij staat op de tweede plaats op de lijst van het CDA voor de Tweede Kamerverkiezingen en kan het voeren van campagne niet combineren met het wethouderschap in Hengelo.

 Eind augustus werd bekend dat Steen tweede op de CDA-lijst staat. Dit betekent dat zij naast  roerganger Bontebal een prominente rol heeft in de verkiezingscampagne. Deze rol kan zij niet

combineren met het wethouderschap in Hengelo. Op 6 oktober begint landelijk het verkiezingsreces en wordt het startschot gegeven voor de campagnes. Steen is  uiteraard verguld met haar hoge notering op de CDA-lijst. ‘Deze plek is heel eervol en daar wil ik recht aan doen. De keerzijde is dat ik mijn prachtige post als wethouder hiervoor moet opgeven.

Het is een voorrecht om mijn eigen gemeente zo te hebben mogen dienen en ik ben dankbaar voor de constructieve samenwerking in de stad met de inwoners, de gemeenteraad, mijn CDA-fractie, het college en de ambtelijke organisatie.’

Steen is sinds de verkiezingen in 2022 wethouder in Hengelo. Eerder was zij al raadslid en fractievoorzitter. Het Hengelose CDA is bezig met haar opvolging.

De dammers van Denk en Zet Westerhaar haalden  fors uit in openingsronde van clubcompetitie dammen  en won in Doetinchem met liefst 15-5. Al snel stonden de Westerhaarders op 0-4. Danylo Sokolov trof in Henk Hoekman een speler die vaak degelijke partijen op de mat legt. Sokolov wist zijn tegenstander snel uit evenwicht te spelen en na een blunder van Hoekman was het al binnen het uur gedaan. Jitse Slump trof een scherp opererende Gep Leeflang. De complexiteit van de stelling groeide Leeflang al ras boven het hoofd waardoor Slump licht kon combineren naar dam, met winst. Danny Slotboom had een interessante partij met Hans Rinner die naar remise leek te gaan. Een blunder van Slotboom kostte hem helaas de kop.

Met 4-2 voor dus een aansluitingstreffer voor DUO. Het zou echter niet meer spannend worden: DEZ liet met enkele rake tikken de Gelderse hoop vervliegen. Het was Marino Barkel die na een drukpartij in een 4-om-4 winnend voordeel kreeg tegen Gerhard van Kampen. Ook Martijn de Leeuw won. Tegen de zich lang goed verwerende Bert Woolschot plaatste De Leeuw een uiterst verre voorpost die direct beslissend was. In zijn debuut voor Denk en Zet kwam Matheo Boxum direct tot scoren. In een interessante partij met Tom Rinner kwam via een afwikkeling een eindspel met gelijke stukken op het bord. Een spannende slotfase leek aan te breken maar Rinner blunderde in tijdnood waarna Boxum direct won.

Zo stond het al 10-2 en kon Gerbrand Hessing de winst over de streep trekken. Hij deed dat in een omsingelingspartij waarin opponent Peter Schellekens tegen het eind sterk op leek te komen. Hessing had zijn stukken echter goed neergezet zodat het spel geforceerd naar remise ging. Bert Aalberts had tegen Gerrit Wassink na een aanvallende opzet stevig voordeel in handen in het late middenspel. Het eindspel waar Aalberts zijn toevlucht tot zocht was kansrijk, maar na goed verzet van Wassink niet winnend: remise. Thijs van den Broek wist een sterke prestatie te leveren door de solide oud Westerhaar-speler Peter Hoopman te kloppen. In een niet alledaags klassiek spelbeeld wist de Brabander een peperdure doorbraak te ritselen. Tot afgrijzen van Hoopman stonden de resterende schijven van zijn opponent perfect opgesteld waardoor Van den Broek het eindspel op fraaie wijze won. Het slotakkoord was voor Herman Hilberink die in kenmerkende agressieve stijl de DUO-kopman Jochem Zweerink bestreed. Zweerink leek goede omsingelingskansen te hebben maar Hilberink toonde zich meermaals vindingrijk zodat hij een goede remise kon laten bijschrijven.

De Westerhaarders wonnen daardoor met liefst 15-5. Over twee weken nemen zij het in het eigen clubhuis op tegen het sterke Damstra Damteam DCF uit Leeuwarden.

WIERDEN -  De gemeente Wierden is voornemens een bedrag van een aan de 1500.000 op tafel te leggen voor de aankoop van een perceel grond aan de Weusteweg. Dat zou de mogelijkheid bieden om achtief grondbeleid te voeren met als uitgangspunt  de aanleg van een nieuw bedrijventerrerein. De gemeente Wierden hecht eraan dat dit op eigen grondgebied tot wasdom te te laten komen, in het verlengde van een weg de landweg die naar Vriezenveen  voert.

De gemeenten Wierden en Vriezenveen geoeien  in snel te tempo naar  elkaar, vooral door toenemende bouwzucht in het gebied. Dat geldtzowel van Almelo als als Vriezenveen en niet te vergeten het noordwaats oprukkende Almelo. De infrastructuur laat het met de week duidelijker zien hoe snel dat proces zich voltrekt, want de stedenbouwkundige verklontering kenent maat noch  gêne. Het gaat oook snel - de vraag is nog hoe lang het nog duurt eer Twente berbunkerd zal zijn. Het  verschijnsel is overal in de regio waarneembaar en het tempo hoog.

De gemeente Twente is niet zover meer weg, kijk naar Wierden en Enter en  hoe snel dat verklontert vanwege de verramsjing van het buitengebied.

 Omdat veel familieleden inmiddels uit de tijd zijn – mijn noodlot als nakomeling – fiets ik nog wekelijks naar mijn bejaarde zwager. Met moet immers zuinig zijn op wat er nog aan familie is. Er zijn weliswaar nog wat nichten over, maar ze hebben zich in verre oorden gevestigd. Aangezien uit het oog dikwijls wordt gevolgd door uit het hart, is die familieband tamelijk los te noemen.

Genoemde zwager is een montere man en belangstellend voor wat er met name op sportgebied voorvalt. Niet zelden is dan ook een kennis van hem aanwezig, een uit Indonesië afkomstige kerel die net als onze gastheer bejaard is. Ook hij praat veel over sport, een deelgebied waarover nu eenmaal veel actueels te melden valt.

Ik ben op afstand de jongste van het trio. De rol als benjamin past mij goed, te meer nu de beide anderen de 80-grens ruimschoots hebben gepasseerd en zij mij soms vaderlijk toespreken, alsof ik nog veel leren en beleven moet. Hoewel mijn zwager en zijn oude kennis gis zijn, is hun fysieke toestand verre van gezond. Mijn familielid heeft al heel lang reuma, waardoor hij zich moeizaam en krom gebogen verplaatst, reden waarom hij liever in zijn sta-opstoel blijft zitten. Zijn, of eigenlijk: onze kennis is wat mobieler, maar hij heeft wel twee stokken en veel geduld nodig  om een straat verder te komen. Wat hij in ieder geval wekelijks doet.

Afgelopen weekend werd mijn zwager 85. Hij vierde dat in een uitspanning waar kennissen maar vooral veel familieleden aanwezig waren. Hij komt uit een katholieke familie waarin het grootbrengen van veel kinderen destijds even normaal was als de aanwezigheid van een servies. Bijgeval waren er weliswaar wat jongelui, maar de hoofdmoot werd gevormd door een horde bejaarden. Zelf zitten mijn vrouw – ook uitgenodigd – en ik nog net een stukje van dat bejaardendom verwijderd. Niet een groot stuk, maar toch. Het gesprek dat wij met deze oude maar wijze vellen voerden, was onderhoudend, maar af en toe kwam er een bericht door van fysiek malheur dat het leven niet zelden ondraaglijk maakt. Daarbij kwam ik lieden tegen die ik reeds lang geleden uit het oog had verloren. De schok hoe stokoud ze waren geworden wist ik routineus te verhullen.

Eens behoren ook wij  bij die club. Dat wij u niet teveel schrik mogen bezorgen.

Erik Endlich