ENSCHEDE - De mammoetboom in het Ledeboerpark te Enschede is door SBNL Natuurfonds verkozen tot Boom van het Jaar 2025. Met 2716 stemmen liet de Sequoiadendron giganteum de andere genomineerden achter zich. De boom is verkozen tot boom van het jaar 2025.  De mammoetboom in het Ledeboerpark is door SBNL Natuurfonds verkozen tot Boom van het Jaar 2025. Met 2716 stemmen liet de Sequoiadendron giganteum de andere genomineerden achter zich. Een overwinning die het jubileumjaar van Enschede een gouden randje geeft.  De reus in het Abraham Ledeboerpark is indrukwekkend in hoogte, maar ook in de breedte met een omtrek van maar liefst 8,5 meter.

Het is een van de grootste en oudste mammoetbomen in Nederland. En heeft ook nog eens een bijzondere geschiedenis.  Zo is de boom in 1866 geplant. Het bewijsstuk hiervoor? Een zwart-witfoto uit 1887, kort  na de bouw van het landhuis, waar de toen 20-jarige boom op te zien is. Ook een factuur  uit 1865, waarop de landschapsarchitect van het park is vermeld, levert bewijs van deze eeuwenoude boom.  Met het jubileumjaar in gedachten en de oude reus voor ogen namen Olaf Visscher (Stichting Textielhistorie Twente) en natuurliefhebber Karin Vaneker het initiatief om de mammoetboom aan te melden voor de verkiezing ‘Boom van het Jaar 2025’. Olaf, ook Van Heek-archivaris.

“Dit jaar viert Enschede 700 jaar stadsrechten. En wat past daar beter bij dan een boom die al meer dan anderhalve eeuw verhalen vertelt? Daarom vonden we het een mooi moment om de mammoetboom aan te melden voor deze verkiezing.  

Dat Enschede nu ook nog de titel wint is geweldig! De afgelopen tijd hebben we zoveel mogelijk mensen enthousiast gemaakt om te stemmen op deze bijzondere reus. En dat is gelukt! We willen alle mensen die hebben gestemd dan ook hartelijk bedanken.”  En wethouder Leefomgeving Teutelink deelt het enthousiasme: 'Ik ben supertrots dat deze bijzondere boom landelijke erkenning krijgt! Dankzij dit initiatief krijgen bomen met een betekenisvolle geschiedenis de aandacht die ze verdienen. In Enschede willen we dit soort waardevolle bomen extra goed beschermen. Deze monumentale mammoetboom heeft – net als veel andere bijzondere bomen – daarom een plek op onze waardevolle bomenkaart.”  
De uitreiking van de prijs vindt begin november plaats.

In februari gaat de verkiezing van start en kan men opnieuw stemmen op de favoriete boom, deze keer op Europees niveau. Organisator van de Nederlandse Boom van het Jaar-verkiezing, SBNL Natuurfonds, zet zich in voor het behoud en de ontwikkeling van natuur en landschap op particuliere gronden. Sinds 2018 doet Nederland mee aan de Europese 'Tree of the Year' verkiezing. SBNL Natuurfonds zet zich in voor beide verkiezingen om het belang van bomen breed te verspreiden. 

De uitslag: 

1. Enschede (OV) - De mammoet van het Ledeboerpark
2. Den Hout (NB) - De oeroude 'Heilige Eik'
3. Frederiksoord (DR) - Oma Catalpa leeft voort
4. Leiden (ZH) - De ziel van Groenesteeg
5. Vierhuizen (GR) - Het erfgoed van Nieuw Midhuizen
6. Beesel (LI) - Beschermheer tegen de hagel
7. Veenendaal (UT) - Daar bij die molen
8. Dronten (FL) - De 'coolste' boom van Dronten
9. Amsterdam (NH) - Een veteraan op een unieke locatie
10. Oostkapelle )ZE - De dromer van Westhove
11. Kootwijk (GE) - Diepgeworteld in eigen kracht
12. Bakkeveen (FR) - Stille getuige aan het water

Het is de woonmaand. Wist u dat? Het zal mij jeuken, ware het niet dat de wederhelft in het interieur zit. Ik ook, maar dan in letterlijk zin: zij adviseert beroepshalve klanten.  Soms ziet ze mij ook als klant – denk ik wel eens. Want dan komt ze met enorme behangboeken aanzetten en weet ik wat er volgt. “Dat behang in de hal: wat vind je daar nou van? Te flets toch?” Mijn argument dat genoemd behang er pas drie jaar hangt (of plakt, of zit) doet er reeds niet toe. Er helpt geen lieve moedertje aan, er zal wat anders komen. Wel mag ik  mijn menig geven, hoe betrekkelijk ook. De eega wijst dan op een zeker patroon, waarvan er evenwel vier verschillende tinten zijn. Namelijk van heel licht tot tamelijk donker. Zij noemt dat geloof ik “tonen”.  Ik ga voor safe en gok op een middentoon, maar dan wijs t mijn vrouw op de lichtinval, hoe het afsteekt ten opzicht van de kleur van de muur er tegenover, de ruimte en weetikveel wat nog meer. Het wordt dus iets anders.  

Een en ander gaat ook op voor muur- en houtverf, zowel binnen als buiten. Met name het buitengebeuren wordt tweejaarlijks aan een grondige inspectie onderworpen, waarbij zwakke plekken in het hout bij mijn partner leiden tot paniek en slapeloosheid. Slechts zeer grondig voorwerk (stofvrij maken, met een zeker middel het hout vetvrij maken, vervolgens gronden en later oververven) kunnen het probleem takkelen, waarbij het gronden en schilderen voor rekening van mijn wederhelft komt. Toegegeven, zij doet dat supernetjes, waar ik klodders verf mors op plekken  die niets met hout te maken hebben. Dat gaat met behang ook zo: ik verricht met mijn apenarmen een enkele hand- en spandienst, terwijl het plakken zelf voorbehouden is aan mijn vrouw. Dat is geenszins een sinecure, omdat er dikwijls sprake is van een patroon waarbij stroken nauwgezet worden geplakt en wel zodanig, dat er geen naad te zien is. Behalve  die van mij, als ik weer eens een rol in de hoogte moet houden.

Het ziet er derhalve op designgebied puik uit, wat  dus ook geldt voor het buitengebeuren. Zolang als het duurt natuurlijk. Ik zag haar reeds kritisch kijken naar het behang in de slaapkamer. Het argument dat het daar doorgaans donker is wordt, vrees ik, terzijde geschoven…

Erik Endlich

WEESTERHAAR  - In de derde ronde van de clubcompetitie dammen namen de ereklassers van Denk en Zet Westerhaar het thuis op tegen DIOS Achterhoek. De Gelderse tegenstander was nog puntloos en had alle verloven ingetrokken zodat de Westerhaarders een sterk tiental troffen. Het werd een middag om snel te vergeten voor DEZ. Na twee rimpelloze remises van Marino Barkel versus Bas Messemaker en Martjin de Leeuw tegen Hendrik van der Zee brak DIOS de wedstrijd open: Herman Hilberink was niet bestand tegen het drukspel van de sterke grootmeester Alexander Presman en verloor. Yuen Wong en Bert Aalberts lieten voorts twee verdienstelijke remises aantekenen en wel tegen respectievelijk DIOS-kopman Pim Meurs en Boudewijn Derkx.

Bij 4-6 achter leek Gerbrand Hessing kansrijk voor de gelijkmaker. Hessing had sterk omsingeld tegen Frits Zegelink maar greep in tijdnood ernstig mis waarna Zegelink er met de beide punten vandoor ging. Toen zelfs de ongrijpbare Thijs van den Broek werd ingerekend door de legendarische Anatoli Gantvarg was het duidelijk dat het er deze dammiddag eenvoudigweg niet in zat voor de thuisploeg. Danylo Sokolov zag een geweldige stand tegen Arnoud de Greef in rook op gaan en mocht uiteindelijk niet mopperen met remise. Speler/trainer van de Westerhaarse formatie Jitse Slump kreeg onvoldoende vat op de ervaren Joost Hooijberg en moest genoegen nemen met een punt. Matheo Boxum had na een sterke partij een schijf gewonnen en was daarmee hard op weg de Westerhaarse eer te redden. De nogal onlogische winnende zet was aan Boxum niet besteed waarna opponent Erik ten Hagen ontsnapte met remise.

Eindstand 7-13 verlies. De Westerhaarders zakken naar plek 7 en zullen resultaten moeten gaan halen om weer bovenin aansluiting te vinden. De eerste kans daarvoor is op 8 november in de verre uitwedstrijd bij IJmuiden.

Oppassen

Een ingewikkelde toestand: onze dochter paste op de baby van een kennis, die namelijk een babyshower had. Dat laatste heeft bij mij aanvankelijk  tot een misverstand geleid, omdat ik meende dat baby’s een schoonmaakbeurt kregen. Niet onlogisch, daar zuigelingen tijdens hun prille bestaan regelmatig in hun excrementen liggen te blèren. Maar nee, tijdens die shower worden verse moeders verwend met een bijeenkomst waar zij het middelpunt van een feestje zijn. Althans: zoiets. Gelet op het voorgaande mochten wij opdraven teneinde onze kleinzoon te vermaken. Een kolfje naar onze hand en daarenboven bijzonder vermakelijk want het ruim éénjarige, blonde ventje– koosnaampje Ollie – is namelijk een buitengewoon blijmoedig en actief manneke, dat nog in de veronderstelling is dat het leven één groot feest is. Tenzij hij net wakker is: hij heeft nog even tijd nodig om op bedrijfstemperatuur te komen. Hij ziet zijn grootouders aanvankelijk als een ernstige verstoring van zijn privéleventje en kijkt het onverwachte bezoek met bozige ogen aan. Het heeft veel weg van een Tukker, die de kat langdurig uit de spreekwoordelijke boom kijkt. Dat hij in een plaatsje nabij Nijmegen woont, maakt kennelijk geen verschil: de Twentse genen zijn blijkbaar sterker.

Wanneer hij echter wat heen en weer gerend heeft en hij  uit zijn in manden opgetast speelgoed een keuze heeft gemaakt, is dat het sein om voorzichtig te naderen en gespeeld afwezig  een autootje ter hand te nemen. Al snel word je dan in zijn spel meegenomen en komt Ollie met boekjes aan, die zonder uitzondering beesten tot onderwerp hebben. Aangezien ik het imiteren van dierengeluiden tot mijn expertise reken, is succes verzekerd. Ook oma wordt in het spel betrokken, zij weet haar weg in het metier van puzzels en bouwwerken.

Inmiddels rent Ollie als een dolle door de kamer, maakt regelmatig een blij sprongetje en grijpt enkele van de overal  aanwezige ballen, die hij met wonderbaarlijke kracht door de kamer keilt. Muziek, die op mysterieuze wijze na een door dochterlief gesproken opdracht uit de boxen klinkt, is voor Ollie het sein om steeds door zijn knietjes te gaan en ritmisch met zijn armen te zwaaien.

Op een zeker moment piept hij er tussenuit en rent hij de tuin in, waarbij hij wenkt en kenbaar maakt opgetild te worden. Aldus gaan wij op avontuur en wijs ik hem op bijen, bloemen, vogels en een barbecue, waarop ik tot zijn kraaiende lol hard sla – totdat ik per ongeluk er een houten handel af ram en ik deze haastig en ongezien op het ijzer leg.

Geweldig, die kleine man. Toen wij na uren het pand verlieten  keek hij wat sip en draaide bij wijze van afscheid met zijn handje. Tot snel!

Erik Endlich