Het deed me denken aan de moeder de vrouw – het  machtige gedicht van Martinus Nijhoff

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
–
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij ’t roer,
–
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

Martinus Nijhoff (189 –1953)

NIJVERDAL – Komend weekend donderdag 6 en vrijdag 7 november, worden de betonnen liggers geplaatst voor de nieuwe brug aan de Kerkstraat in Nijverdal.  De gemeente maakt er een event van en verwacht veel publiek op de boorden van de rivier, met name bij het plaatsen van de elementen.

De liggers met een lengte van ruim 37 meter vormen de basis van het nieuwe brugdek. Belangstellenden kunnen het werk in uitvoering van dichtbij bekijken vanaf een speciaal uitkijkpunt aan de westzijde van de Regge.

De bouw van de brug is in volle gang. De oude brug is gesloopt en de nieuwe landhoofden – de betonnen steunpunten aan beide oevers – zijn bijna klaar. De volgende stap is het plaatsen van de liggers. Deze betonnen balken zijn ruim 37 meter lang en wegen ongeveer vijftig ton per stuk. Daarom worden ze ’s avonds en ’s nachts met speciaal transport vanuit Duitsland naar Nijverdal vervoerd. Daarna hijst één van de grootste kranen van Nederland de liggers op hun plek.

Ik geef  reeds ruim 40 jaar training  aan lieden, die reeds vanaf dat prille begin tot mijn loopgroepen behoren. Aldus zijn het generatiegenoten en kennen wij elkaar van haver tot gort. Gelukkig zijn er ook de afgelopen jaren nog wat jongelui bijgekomen, wat de club een aangenaam gemêleerd karakter geeft. Vanwege de aard van onze gezamenlijke hobby – twee keer per week een uur hollen – is de verwachting dat men kerngezond is. Nu: dat valt enigszins tegen. Vooreerst heeft ook een hardloper met ruime ervaring wel eens last van blessures. Knieën, rug en voeten zijn in dat verband zwakke onderdelen die met het klimmen der jaren de fysiek negatief beïnvloeden. Er zit evenwel veel waars in de veronderstelling dat krakende wagens langer lopen.  Maar er is regelmatig sprake van malheur dat meer met leeftijd dan met leefstijl te maken heeft.

Zo zijn er veel stramme kerels, die op grond van gehannes met hun prostaat aan de medicijnen moeten. Zonder dat wordt er gedruppeld in plaats van doorgepist: ik noem het maar zoals mij beschreven is. Overigens blijft het daar niet bij. Menigeen lijdt aan staar of is daaraan geholpen. Macula, wat geen hondennaam is of een zus van Dracula, is een andere aandoening van de ogen, meer in het bijzonder van de gele vlek die u en ik ook bezitten.  Men ziet dan de ander nauwelijks, wat overigens in onze loopgroep een voordeel kan zijn. De ellende van macula is echter dat men daarvoor regelmatig een prik in de ogen krijgt, zo informeerde deze medeloper en patiënt ons monter. De gedachte dat er in je oog wordt geprikt – jakkie!

Een andere atleet liet ons weten dat zijn netvlies spontaan op drift was geraakt. Ook dit is een ongelukkig gebrek dat direct via laseren wordt verholpen, wil men niet ogenblikkelijk blind worden. Vervolgens wordt er geloof ik een soort vloeistof in dat oog aangebracht en is men maanden zoet alvorens een lijder aan deze afgrijselijke ellende weer sporten mag.

Hoewel mijn beeltenis nimmer op enige periodiek zal prijken, kan het toch hopelijk niet zo zijn dat mijn verschijning tot oogblessures aanleiding geeft. Dat mijn training de prostaat beïnvloed, is zo mogelijk nog raadselachtiger. Wel word ik geplaagd door de vrees op een dag ook moeizaam een kleine boodschap achter te laten, of dat ik mij plotseling omgeven zie door uiterst vage figuren.  Voordeel is wel, dat je dan met die  patiëntengroep kunt meepraten.

Erik Endlich

ENSCHEDE – Gijs van Schoonhoven nam vanavond afscheid als stadsorganist van Enschede. Hij deed dat met een concert in de Grote Kerk en improviseerde op het drieklaviers Van Dam Orgel bij de geluidloze film Tartüff uit 1926 van Friedrich Murnau. De film-in-een-film is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Molière waarin een huishoudster het vermogen in handen probeert te krijgen van een oude man die ze verzorgt.

Het publiek bekeek de film op een groot scherm in de kerkzaal, terwijl Van Schoonhoven improviseerde bij de beelden die hij zelf zag op een klein scherm naast de speeltafel. Voor een wonderlijk effect zorgde een bespeelster van een theremin; een jong elektronisch instrument met twee antennes waartussen een elektromagnetisch veld ontstaat. Zonder aanraking van het instrument kan de bespeler flexibele klanken maken die in de verte iets hebben van een vioolgeluid. De thereminklanken kwamen uitstekend van pas bij de spannende en droevige passages in de film.

Na afloop van het concert beloonde het talrijke publiek de scheidende stadsorganist met een lange staande ovatie. De voorzitter van de Stichting Orgelconcerten Enschede dankte Van Schoonhoven voor alles wat hij voor het Van Dam Orgel en de muziek in Enschede heeft gedaan.  

Van Schoonhoven is geboren in 1953 in Deventer en studeerde orgel en kerkmuziek aan het Arnhems Stedelijk Conservatorium. Hij werd opgeleid door Bert Matter, Johan van Dommele en Wim kloppenburg. Hij behaalde de onderwijsakte B voor orgel, het einddiploma solospel en het praktijkdiploma kerkmuziek. Naast stadsorganist was Van Schoonhoven van 1983 tot 2014 docent aan het Twents Conservatorium, de huidige ARTEZ-Hogeschool voor de kunsten.

Gi

TWENTE - Het bouwen van vispassages, natuurvriendelijke oevers en waterzuiveringsinstallaties zonder dat kranen en graafmachines schadelijke stoffen uitstoten komt een stuk dichterbij. Het dagelijks bestuur van het waterschap Vechtstromen gaat uitstoot-arm bouwen. Met dit besluit geeft het waterschap een krachtig signaal af aan de regionale markt dat investeren in uitstootvrij materieel loont. Dit helpt het waterschap vervolgens om op weg naar 2035 volledig zonder uitstoot te kunnen bouwen.

In eerste instantie geldt het uitstoot-arm werken voor de projecten die het waterschap uitvoert voor de Kaderrichtlijn Water om ervoor te zorgen dat het oppervlaktewater schoner wordt. Vechtstromen voert hiervoor veel projecten uit in de waterlopen in het gebied. En op negen van de 23 rioolwaterzuiveringen komen extra. Per project maakt een afweging van de inzet van uitstootvrij en fossiel materieel.

De komende jaren gaat het waterschap ervaring opdoen. In 2028 wordt het uitstoot-arm bouwen bij KRW-projecten geëvalueerd. Ook wordt dan duidelijk wat het betekent voor de bouwkosten. Zo wordt toegewerkt naar honderd procent uitstootloos bouwen in 2035. Dit is in lijn met de afspraken die de waterschappen, andere overheden en marktpartijen hebben gemaakt. Deze afspraken zijn vastgelegd in het convenant ‘Schoon en emissieloos bouwen’.