Afgezien van lieden die geplaagd worden door een belast verleden – mepgrage ouders, een geile oom, een reeks pleeggezinnen  - ziet de doorsnee mens het verleden door een roze bril. Ach! Hoe onbekommerd sleten wij de dagen, huppelend door bos en over hei, hutten bouwend, een eerste verliefdheid, des morgens in pyjama en verwachtingsvol naar beneden waar de Sinterklaascadeaus lagen.

De magische Kerst met de ouderwets opgetuigde  boom, het… enfin, de oudere lezer ziet een en ander reeds voor zijn geestesoog passeren.Wij, te weten vader, moeder en deze jongen, gingen tijdens de zomerdag naar de camping in Lemmer, Geen zonnig weekend of kortere dan wel langere vakantie en daar gingen we weer. Over de schier eindeloze weg door de polder naar het zuidelijkste puntje van Friesland, alwaar wij nabij genoemd gehucht een caravan met voortent betrokken. Wij waren daar met drie andere families, behorend tot de vriendenkring van mijn ouders.

De magie van die zonnige dagen en de leut van vier families die elkaar al flauwekullend de maat namen, terwijl een nazaat van één hunner mijn kameraad was: dit alles leidt tot herinneringen die overheerst worden door gevoelens van melancholie. Vooral  omdat het zo’n 55 jaar geleden is en de hoofdrolspelers reeds geruime tijd geleden gingen hemelen.

Onlangs rees de gedachte om voor de overgebleven kinderen een reünie te organiseren. Na lang getouwtrek over wanneer een ieder kon, troffen wij elkaar afgelopen donderdag in Lemmer, als bejaarde criminelen die de plaats delict opnieuw bezoeken. De eerste gedachte die ongetwijfeld is gevoeld maar waar niemand het over had: hoe stokoud  iedereen is geworden.  Daar betrokkenen meer verleden dan toekomst hebben ging het dus permanent over wat wij nog van die Lemmertijd wisten. Nu: heel veel. Duidelijk was, dat ik als jongeling destijds niet alles meekreeg, te meer daar vader mij meenam naar desolate visstekken  terwijl sommige anderen verkering kregen en tegen de mores van die tijd ongehuwd de liefde bedreven. Maar ja: ik was een bloaske en wist niet beter.

Enfin, het werd een aangename “trip down memory Lane”.

De wederhelften die ons vergezelden en die onbekend zijn met het Lemmergebeuren, hadden hun eigen herinneringen. Maar daarin waren wij niet geïnteresse

TEKST ERIK ENDLICH

Vanwekke zag ik an een schoolhekke ’n bröd hangen met: Excellente School. Ik zol miene wichter doar dus nooit hen doon. Wee zichzelf zónne veare in de koonte stek, hef gin kloten begreppen van ’t leaven, van de leu en van good oonderwies. Zonne  schole is blieven stekken in de tied van het steampelke-van-de-juffrouw in ’t schrifje.

Hoe oerstom kö’j wean? Want wat is ne goo schole? Ne schole met 98 proceant geslaagden? Want zukke scholen kriegnt de earvolle vermeelding “excellent”. En de schole met 70 proceant geslaagden blif nergens. Mear miskien hef dee schole juust wal de mood um leerlingen met te weainig peunten gewoon te loaten zakken. Óók as de va of moo advecoat is. Miskien zit dee schole met heel völle boetenlaandse leerlingen tóch nog op een slagingspercentage van 70 proceant. Eagenlijk is dát ne échte excellente schole. Mear doar goat dee eareliestjes nooit oaver.

Doarbiej, oew slagingspercentage kan dit joar hoge wean, mear krig oewen topdoceant  Engels roond de hoarfstvekaansie nen burn-out, dan lig ’t nöst alwier oonder ’n boom. A’j dán met völle keunstgrepen een eaindstreep haalt, kom iej in de ratings tóch nit vuur. Mear juust dán zi’j fealijk ne echte excellente schole.

En burn-outs hebt de leraren van tegenswoordig te ballast. Is ook gin woonder. ’n Dichter Levi Weemoedt zea indertied: “Ik ben eruit gestapt, want ik schreef iets op het bord en als ik me omdraaide, was er weer iets veranderd.” Um een haverklap mutten oonze learkrachten geestdodende noascholingscursussen volgen um het oonderwies te verbettern. Dee cursussen wordt geven duur ex-leraren dee zelf gin orde konn hoolden. Dan mear betaald in de roondte ouwehoeren, vette facturen oetschrieven en nóg körtere cursusjoaren maken as de learkrachten. Ze begint nog later dan de scholen. Want in de eerste wekken noa de zommervekaansie kö’j det volk nog neet in de schole hebben. Ze scheait ‘r minstens ne moand earder oet, want dan zeent de scholen drok met de examens en het ofroonden van het schooljoar.

En de beste oplössing vuur hoaste alle problemen geef ik hier zo mear gratis: maakt  klassen met 15 leerlingen en neet mear. De jeugd van teegnswoordig is jums völle moondiger en beweaglijker as 30 joar terugge. En de oolders ook; dee kuijert froai met oaver alns in de scholen. Dan he’j an 15 leerlingen de haande mear as vol. Doot al dee tiedvrettende noascholingscursussen der achterhen. Dan hool iej nen hoop tied oaver um gewoon oew oonderwieswoark te doon. Excellent woark.

TEKST: GERRIT DANNENBERG

Bij aanvang van onze relatie hebben wij pragmatisch aan portefeuilleverdeling gedaan.  Het initiatief ging van uit van mijn vriendin, thans eega: ik kreeg die van milieu en zij opteerde voor boekhouding, Algemene Vraagstukken en techniek. Aanvankelijk was ik blijmoedig gestemd vanwege slechts één deelgebied, totdat mij de consequenties werden geschetst: onder milieu valt vanzelfsprekend het aan straat zetten van de respectievelijke containers, maar ook: stofzuigen, het reinigen van de natte cel en honden uitlaten. Dat laatste vanwege hun ontlasting die, zo legde de wederhelft uit, zonder meer onder mijn jurisdictie valt.

Inmiddels zijn mij deze handelingen een sleur geworden die ik zonder veel nadenken (en doorgaans zonder morren) verricht, maar onlangs werd het mij teveel.

De oranje container, waarin ik  milieubewust steeds elk snippertje plastic deponeer, was  door de overbuurman op mijn oprit gezet. De man ergert zich kennelijk over de reeks containers van ons en die van de buurt, die op voorspraak van de gemeente voor zijn schutting  dienen te worden opgesteld. Hij zet ze dus onmiddellijk na lediging bij een ieder op zijn of haar oprit. Enfin: als bij een reflex kijk ik altijd of er nog wat is achtergebleven in onze container. Tot mijn afgrijzen lag er een lege en mij onbekende cementzak in.

Het zal aan mijn gemoed die ochtend hebben gelegen, maar dat die buurman achteloos zijn zooi bij ons dumpte: het is een asociale actie. Ik dook in onze container, haalde die cementzak eruit, liep rood aangelopen richting overbuurman en gooide met een nijdig gebaar die zak over zijn schutting de tuin in. Kennelijk zat hij daar met zijn vriendin, want onmiddellijk hoorde ik een verwensing. De poort ging open en venijnig liep hij op mij af en schreeuwde mij toe wat dit te betekenen had. We wisselden wat krachttermen uit, toen ik mij bedacht dat de buurman ter rechterzijde onophoudelijk klust. Met de zak, die de schuttingbuur op mijn perceel had geslingerd, stoof ik naar die timmerende snoodaard en herhaalde het eerder geformuleerde verwijt.

Ook hij begon te krijsen en riep, dat de zak van hem was maar dat hij deze niet bij ons gedumpt had. “Ik geloof je niet, dikke asoo!” voegde ik hem toe. Hij is corpulent.

Nog nahijgend van de emoties kwam ik thuis en schetste mijn vrouw het malheur in onze container. “Klopt!”, repliceerde ze, “Die zak lag op straat en is door een voorbijganger in een willekeurige container gedaan. Blijkbaar de onze.”

Ik wil een andere portefeuille.

TEKST: ERIK ENDLICH

HAAKSBERGEN – De gemeente Haaksbergen biedt inwoners de gelegenheid om met subsidie beter te isoleren. Oudere koopwoningen zijn vaak nog niet goed geïsoleerd. De gemeente biedt nu een nieuwe subsidie voor woningisolatie. Ook wie zelf aan de slag gaat, kan hiervan gebruikmaken. Met goede isolatie blijft een huis in de winter warmer en in de zomer koeler. Dat is comfortabel en het bespaart energiekosten.

 Extra isolatie is vaak ook nodig om over te stappen op alternatieven voor aardgas, zoals een warmtepomp. Wethouder Niemans vertelt:’ Isoleren is een belangrijke stap naar een duurzame toekomst. Energie die we niet gebruiken, hoeven we ook niet op te wekken.’

Of een woning subsidie kan krijgen, hangt af van de WOZ-waarde, het bouwjaar en de mate van isolatie (het energielabel). Als de woning in aanmerking komt, kan de eigenaar subsidie aanvragen voor het vervangen van glas of voor extra isolatie van het dak, de gevel of de vloer. De isolatiemaatregelen moeten voldoen aan de voorwaarden die ook gelden voor de landelijke subsidie (ISDE). De gemeentelijke subsidie mag gecombineerd worden met de landelijke subsidie. Een belangrijk verschil is dat in Haaksbergen ook mensen die zelf klussen, subsidie kunnen Inwoners kunnen voor hun eigen huis subsidie aanvragen, maar ze mogen dit ook samen met hun buren doen.

De gemeente stimuleert noaberschap bij het isoleren van huizen. Daarom is er de 'Doe het samen-subsidie.  Als drie buren in dezelfde straat samen aan de slag gaan, krijgen ze extra subsidie. Ook werkt de gemeente samen met Buurkracht om buurtteams op te zetten. Deze teams bestaan uit gemotiveerde bewoners die samen stappen willen zetten in de energietransitie. Het buurtteam uit de Els en de Pas heeft vlak voor de zomervakantie een collectieve inkoopactie gepresenteerd voor glasisolatie. Binnenkort start de werving voor vrijwilligers voor nieuwe buurtteams.