De wederhelft had onverwacht een week vrij genomen, zodat ik koortsachtig diverse sites bezocht die gemeen hadden dat ze korte vakanties sleten. Na vele mislukte pogingen en de frustratie die daarmee gepaard ging, gelukte het mij een pension te bespreken te Kootwijk, nota bene waar ook onze hondjes welkom zijn.

Toen mijn eega uit de auto stapte vroeg zij mij behulpzaam te zijn met uitladen. Het bleek te gaan om diverse verfblikken en kwasten, alsmede een pak schuurpapier en een fles met onbestemde inhoud. Zij zag kennelijk mijn open mond en verklaarde toen dat, zoals ze dagen eerder had aangekondigd, wij het buitenwerk gingen schilderen.

Die aankondiging herinnerde ik mij niet. Dat is het gevaar wanneer ik naar de televisie kijk waarbij ik, zoals gebruikelijk bij mannen, geluiden die niet te rijmen zijn met de inhoud van de romcom eruit filter. Na decennia samenwonen weet ik dan nog wel met instemmend gehum of negatief gebrom wat mijn reactie op de stem van mijn partner hoort te zijn. Vandaar dus dat het doen van buitenwerk buiten het bestek van deze rudimentaire waarnemingen viel. Trouwens, ook viel het rauw op mijn dak. Weg chillen te Steenwijk. In plaats daarvan werd het schuren in Almelo.

Sinds ik betaald krijg voor het doen van zaken die ik leuk vind (ik ontvang een pensioen, aangevuld met AOW) zijn de taken die zien op verfraaiing van de woning en/of het omliggende perceel er een beetje bij ingeschoten. Daarvan kreeg ik thans de rekening gepresenteerd.

Het afneem- en schuurwerk werd mijn taak. Dat  eerste kwam uit die mysterieuze fles en is bedoeld om vet en andere ongerechtigheden te verwijderen. Het schuren daarna bestaat uit een eindeloos herhaalde beweging, die van boven naar beneden worden uitgevoerd. Zowel rug, schouders en armen doen mee en dat op inspannende wijze. Hoewel ik zeer regelmatig in huiselijke kring fitness, was dit van een geheel andere orde.

Vrouwlief lakte een en ander af en dankzij haar trilvrije hand ging een en ander als een dolle.

TEKST: ERIK ENDLICH

NIJVERDAL - Afgelopen  zondag kreeg Piet Jansen uit Nijverdal een koninklijke onderscheiding uit handen van burgemeester Eijbersen. Na de kerkdienst in de Protestantse Gemeente te Nijverdal werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau– een bijzondere erkenning voor zijn jarenlange inzet voor de samenleving.

Als voorzitter van de Overijsselse Ombudsman, waar hij zette hij zich in voor een betrouwbare en onafhankelijke organisatie. Als betrokken leider in de Protestantse Gemeente, waar hij mensen met elkaar in gesprek bracht. In de politieke arena  was hij statenlid, fractievoorzitter en gedeputeerde in Overijssel.

neer volgt

LOSSER - De gemeente Losser wil een opvanglocatie voor Oekraïense vluchtelingen inrichten aan de Gildehauserweg op de plek van de voormalige tennisbanen. De gemeente Losser heeft de landelijke opdracht om 150 Oekraïense vluchtelingen op te vangen. Dit gebeurt nu op vijf locaties in Losser, De Lutte en Beuningen.

Sinds 2022 is voormalig hotel Marktzicht in gebruik als Oekraïne-opvang. Vanwege de geplande ontwikkeling van het Martinusplein moest de gemeente op zoek naar een nieuwe plek.

De gemeente wil op de plek van de voormalige tennisbanen aan de Gildehauserweg in Losser zeven woonunits plaatsen voor maximaal 42 Oekraïense vluchtelingen, afhankelijk van de samenstelling van de gezinnen of huishoudens. In de loop van 2026 komen hier nogeen twee units bij. In totaal kunnen er dan maximaal 54 mensen op de locatie wonen. Op het terrein worden ook parkeerplekken ingericht voor de bewoners. Het gaat om een opvanglocatie voor de duur van 5 jaar. Wethouder Milad Lahdo: “Het gaat om een opvang voor mensen die al langere tijd in Marktzicht wonen. Veel van hen hebben werk, hun kinderen gaan naar school en sporten bij de lokale verenigingen. Het zijn mensen zoals wij allemaal, alleen zijn zij getroffen door een oorlog in hun moederland. Ik ben blij dat we ze hier fatsoenlijke zelfstandige woonruimte kunnen aanbieden.” Voor deze opvanglocatie is een vergunning nodig. De gemeente vraagt hiervoor een buitenplanse omgevingsplanactiviteit .

De gemeenteraad brengt 11 november advies uit over deze aanvraag. Bij een positief advies kan de bouw starten. Voordat dit besluit is genomen worden al voorbereidende werkzaamheden uitgevoerd, zoals het bouwrijp maken van het terrein. De gemeente wil hiermee een goede invulling geven aan een nu leegstaand terrein.

Zeeland ligt in Nederland: een begin van een open deur, maar niet voor de  wat onbevangen vriendin van onze zoon, die vroeg hoe laat wij het vliegtuig namen. Enfin, het is evengoed een tamelijk eind rijden vanuit Twentse dreven. Dochterlief had een weekeind in een bekend ressort geboekt en aan de foto’s te oordelen ging het om een idyllisch gelegen strandhuis zonder buren.  Het betrof hier echter het vijfde huisje  van links, oftewel de 97^ste vanaf rechts gerekend.  Die fotograaf is een oplichter.

Wij waren met z’n zevenen, te weten onze dochter met haar man en ons kleinkind, dat wil zeggen een koter van juist één jaar. De eega en ik kwamen met onze kortbenige hondjes, wat het bonte gezelschap completeerde. De excrementen van die beesten moesten daar opgevangen worden  om deze drie kilometer verder in een bak te deponeren. Onze honden schijten alsof er prijzen voor worden uitgeloofd.

Om ieders privacy te waarborgen mochten wij de zolderkamer de onze noemen. Deze was bereikbaar via een smal en ongeveer verticaal gesitueerd trapje, waar vermoedelijk ontelbare gasten voor ons gillend vanaf gedonderd waren, getuige de deuken in het laminaat  aan het begin van deze dodentrap.

Ons verblijf van een lang weekend bleek nauwelijks lang genoeg om bij te komen van een halve dag durende reis slash helletocht, veroorzaakt door de hitte gecombineerd met zes files. Gelukkig bracht de kleinzoon weer een lach op onze verwrongen gelaatstrekken. Het manneke, bekend onder de koosnaam Oliebol, is steeds in de veronderstelling dat hij onderdeel is van een dolkomische voorstelling. Hij lachte olijk,   smeet speelgoed van het hooggelegen terras het zand in en sloopte alles dat hij op zijn wandeltochten tegenkwam. Zo waggelde hij telkens naar de gebarricadeerde poort, die hij met onvermoede kracht en vindingrijkheid poogde te  verwijderen.  Een moment van onoplettendheid en er sneuvelde de nodige inboedel. Hij kijkt er steeds verheerlijkt bij en slaakt voortdurend blije kreetjes.

Het was een warm weekend, terwijl de combinatie harde zeewind en zand  de argeloze bezoeker zodanig zandstraalt, dat men er de gelaatstrekken van een stokoude bedoeïen aan overhoudt. De maaltijden bestonden voor een kwart uit zand en ook tijdens de conversatie  verschenen er korrels in de mondhoeken. Het verklaart wellicht de zwijgzaamheid van de Zeeuwen.

Een weekend in Zeeland is niettemin een aanrader. Men vezekere zich dan wel van de aanwezigheid van een Oliebol.

TEKST: ERIK ENDLICH