De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Slavenarbeid

 Ach – hoe mooi is het voorjaar! De kou is uit de lucht, vogels kwinkeleren, de insecten die er nog zijn zoemen dat het een lieve lust is, de grond: daaruit spruiten bloemen, terwijl de knoppen van bomen en struiken op barsten staan. Dit alles stemt tot vreugde. Het is schone schijn zo realiseer ik mij maar al te goed. Want onder de grond rommelt het. Ongewenst en tegen de verdrukking in vindt het een weg naar boven. Er is geen weg terug. Kortstondig genot als gevolg van het voorjaarszonnetje maakt plaats voor een gevoel van neerslachtigheid. Ziedaar: het onkruid baant zich een weg tussen enkele luikende en tere bloempjes. Nog even en ook de lonkende flora legt het loodje want distels, grassen, ongewenste zaailingen en ander ongerief overwoekeren alles.

Daar de eega heeft bepaald dat ik de portefeuille “Milieu” beheer – waarvan ik aanvankelijk vermoedde dat dit slechts het aan straat zetten van de containers betrof – dien ik ook het onkruid uit de tuin te trekken. Het is slavenarbeid. Een andere omschrijving schiet mij niet te binnen. Het doet denken aan katoenplukkers in Amerika, die voor heel weinig (ik krijg er niets voor) ploeteren dat ze er bij neervallen.

De voortuin biedt om de een of andere reden een uitermate gunstige omgeving voor onkruid. Dit dient met de hand en met wortel en tak te worden verwijderd. Zittend op een laag krukje met de lange benen gestrekt voor mij, pluk ik mij de vellen van de vingers. Niet zelden brandt de koperen ploert op rug en nek en ben ik na een dag hevig rukken gebroken en gesloopt. Passanten, goed bedoelend maar irritant als muggen, wijzen op het fraaie weer, prijzen mijn inzet en kouten over hun hond en vakantie op Mallorca en vragen hoe het met vrouw en kinderen is. Mijn gemoed brengt mij er bijna toe te gillen: “Opzouten met je hond en je achterlijke vakantie! Laat mij werken, ondertussen groeit het onkruid maar door!”

In plaats daarvan plaats ik moeizaam grijnzend wat gemeenplaatsen. Onkruid plukken is een slag winnen, maar de oorlog verlies je: nadat ik een container vol  heb binnengehaald,  begint de volgende dag het ongewenste kruid zich weer een weg naar boven te zoeken.

Was het maar weer winter.

TEKST: Erik Endlich

 

Grötste tegenstaanders

Biej de start van disse dialectmoand meart gaf dialectoloog dr. Harrie Scholtmeijer oet Vollenhove ne mooie leazing in Riessen. In ’t Koetshoes van kasteel ’n Oostrof spreuk hee oawer het thema “Waar onze taal weg komt”, wat ook een titel is van het book det-e schrewen hef.

Scholtmeijer sprek met gezag oawer de dialecten. Gin romantisch genöal van “zo zegt wiej dat altied hier”, mear vuural de gröttere verbaanden van de  taalontwikkelingen van alle tieden. Vot met het sprookje dat het woonderlijk mooie Vrezenvens zol kommen van de Frezen in ’t Venne. Volgens Scholtmeijer koomp ’t Vjens van het Westfaals det de leu in dizze contreajen ooit volop deden.

De ciefers dee ‘t Scholtmeijer neumt zeent dudelijk. Het geet dramatisch slecht met de dialecten. Ondaanks alle inspanningen dee streekttaalleefhebers doot. Nog gin 30 proceant van de leu dut oawerdag plat. Woerumme zollen ze ook? Zelfs al he-j een accent as Finkers, dan kö-j oe met het Hollaands prima redden. De wearelnd lig helemoals lös duur alle nieje media. En a-j al deankt det ’t in Freeslaand better geet umdat het vak Frees op het lesreuster steet, dan he’j ‘t stoomp mis. Ook het Frees hef last van stöadig slieten.

Scholtmeijer zut ook lechtpeunten. Duur de alle neje communicatiemiddeln is der nog nooit zo völle plat eschrewen as teegnswoordig. Leu mailt en appt met mekoar in ’t plat. Het antal artiesten dee wat met plat doot is nog nooit zo groot ewes. Der is völle andacht voor de streektalen. De leu begriept ook alverdan better det ’t echte talen zeent. En Scholtmeijer lea oet de-j elke taal in oew umgeving tot oew twaalfde leavensjoar köant anlearen as oew moodertaal.

Ne echten eyeopener van Scholtemeijer veun ik wal det de grötste tegenstaanders van het plat de platsprekkers zelf zeent. En dan vuural de leu dee der zelf noadelen van hebt ehad. Want dee zeent ‘r. Ze schaamden zich vuur ’t accent of vuur bepoalde oetdrukkingen in het Hollaands det ze deedn. Ze hadden vrooger gin keuze. Tjea, dan is ’t ook nit gek da-j met oew eagen noazaten en met een hoond mooi Hollaands doot.

Mear a-w weet hoe ’t woarkt, wat is der dan op teegn um alle leu tot een joar of 12 de kaans te gewen um zélf te kiezen. Loat ze kennis maken met de taal van de strekke woer ze wont. Dan köant oetmaken wat ze der met doot. Kan miej nit vuurstellen da-j zonne keuzemeugelijkheaid weaigert.

Scholtmeijer gef oons met dramatisch slechte proceanten toch nog hoppe.

TEKST: Gerrit Dannenberg

Vragen van CDA in Enschede-Zuid over toenemende woonzorg

Het aantal woonzorglocaties neemt in Enschede toe en daar  is nu een aanvraag voor een woonzorglocatie aan de Geessinkbrink aan toegevoegd. In Enschede-Zuid neemt het aantal woonzorglocaties voor mensen met psychiatrische en/of verslavingsproblematiek toe. Naast de geplande uitbreiding van Mediant zijn er al diverse voorzieningen in dit stadsdeel, waaronder het Leger des Heils en de locatie aan de Vlierstraat, alles binnen een cirkel van nog geen kilometer. Daarnaast hebben zou er signalen ontvangen dat inwoners van Wesselerbrink zich zorgen maken over een nieuw ingediend verzoek voor een woonzorglocatie aan de Geessinkbrink, in een buurt met veel gezinnen en direct naast een basisschool.

Het pand  zou worden omgebouwd tot een woonzorglocatie, waarbij de bovenste verdieping bestemd is voor mensen met een VG6-indicatie. Dit betekent dat er personen komen te wonen die in het verleden mogelijk ernstige delicten hebben gepleegd als gevolg van psychische stoornissen of complexe gedragsproblematiek. Dit kan een direct gevaar vormen voor de veiligheid van de buurt waarin kinderen gewoon buiten spelen. Onvoorspelbaar gedrag, agressie en mogelijke escalatie kunnen reële risico’s zijn. Meerdere inwoners uit de Wesselerbrink hebben aangegeven dat zij overlast ervaren door de bewoners van de zorginstellingen in de omgeving. Van aanbellen bij de deur, rondhangen bij de speeltuin waar kleine kinderen spelen, tot aan het raam van de auto kloppen en om geld vragen.

De christendemocraten willen nu van het college weten  welke afwegingen het college van burgemeester en wethouders worden gemaakt om tot een evenwichtige verdeling te komen. Deze ontwikkelingen roepen vragen op over de spreiding van woonzorgvoorzieningen in de stad. De raadsfractie van het CDA heeft al laten weten zich zorgen te maken over deze ontwikkelingen.

Bella Vista, maar dan net even anders als het u belieft...

Even anders duurt wat t langer...

Bronzen team Witte van Moort grijpt naast landstitel voor dammers

WESTERHAAR – Het is het team van de damclub Westerhaar dit weekend niet gelukt de landstitel voor clubteams binnen te slepen. De ploeg ging na  twee van de drie gespeelde playoff-rondes nipt aan de leiding en had bij een positief resultaat tegen WSDV Wageningen goede papieren om de landstitel binnen te halen, maar dat lukte niet. Van cruciaal belang was de uitslag bij Hijken tegen Fryslân. Beide wedstrijden werden gespeeld in nationaal denksportcentrum Den Hommel te Utrecht, maar bij 3-3 kwam Witte van Moort op achterstand. Herman Hilberink trof met veelvoudig wereldkampioen Alexander Shvartsman een speler van de buitencategorie, maar lange tijd was van groot krachtsverschil op het bord niets te merken. Na een vergissing van Hilberink verloor hij een schijf en daarmee ook de partij.

Het was een voorteken dat Thijs van den Broek trof in dameswereldkampioene Darya Tkachenko een speelster trof die  beducht was voor de Westerhaarse topscoorder en erg solide opereerde, het werd dan ook remise. Remise was er ook voor Gerbrand Hessing, die tegen Johan Sterrenburg een degelijke partij op de mat legde in het klassieke speltype. Met een offer leek Hessing nog wat kansen te krijgen maar Sterrenburg haalde het punt eenvoudig binnen.

Het stond toen 5-7 en een Westerhaarse gelijkmaker hing bepaald niet in de lucht. Danylo Sokolov trof met Emre Hageman een generatiegenoot.Het was een degelijke partij waarbij Hageman het optisch voordeel had, maar erg spannend werd het niet: remise. Martijn de Leeuw had een zware loting met regerend wereldkampioen Jan Groenendijk. De Leeuw leek lang weinig te vrezen te hebben maar moest in een dunne stand goed oppassen om niet in één van de vele verliezende varianten terecht te komen. Bij een tussenstand  7-11 achter was de wedstrijd en de landstitel dus al verloren, maar toch sloot Witte van Moort positief af. Yuen Wong verkeert in uitstekende vorm en trof in Machiel Weistra een interessante speler. Wong kwam overwegend uit de opening en hield de druk er goed op. In het eindspel verzuimde Weistra de laatste ontsnapping waarna Wong met vaste hand de partij in winst omzette.

Eindstand 11-9 verlies. Het zat er in deze cruciale wedstrijd niet in voor Witte van Moort, dat door de uitslag van de andere wedstrijd nog wel op bordsaldo de derde plaats behaalde.

TEKST: BIRGIT JANSEN

 

 

Deel dit nieuws!