in onze kennissenkring bevindt zich een aantal volkstuinfans. Zij fietsen regelmatig naar het hun toegewezen stukje van een groter geheel, gewapend met drietand of schoffel. Het plezier dat het geploeter in hun door paardenstront of koeienmest verrijkt stukje volkstuin biedt, is niet aan mij besteed. Ten eerste en vooral, omdat de meeste volkstuinen een verzameling  bouwsels is, opgetrokken uit landbouwplastic en in afvalcontainers gevonden materiaal, kennelijk bedoeld om de daaronder geplante groenten vlot tot wasdom te brengen. Het is een weerzinwekkend gezicht, een klein soort vluchtelingenkamp dat het COA terstond zou afkeuren. Daarbij verrast men de huiselijke kring met zelf geteelde gewassen, die het schap van prijsvechtende supers niet zou halen. Kortom: veel werk voor een schamele opbrengst.

Wij hebben een rommelige tuin met veel bomen en struiken, die vanwege de in grote getalen nestelende vogels nopen tot terughoudend tuinieren. Wij willen die gevleugelde vrienden immers niet storen. Hoe mooi is dat.

Helaas heeft de eega hier iets op gevonden: zij koopt planten en stopt deze in potten. In beginsel biedt dit doorgaans bloemdragend groen een vrolijk gezicht in onze wildernis. Het “helaas” slaat op het ongewone plezier dat de wederhelft ontleent aan de aanschaf van pot-met-plant. De plaatselijke plantenboer is haar dealer en inmiddels kom ik daar vaker dan dat ik de sportvereniging bezoek – en dat laatste is heel frequent. Het is namelijk ongelooflijk hoeveel potten je op een redelijk perceel als dat van ons kwijt kunt. Wel krijg ik zo langzamerhand het gevoel, dat ik door de bloemen ons bos niet meer zie. Omdat de potplanten, potten en zakken met speciaal verrijkte aarde telkens maar net passen in de grootste winkelwagen, moet ik steeds mee teneinde dat voertuig richting kassa te duwen, wat geen sinecure is. Daarna wordt alles in en later weer uit de auto gedragen . Het vervolgens oppotten van het aangeschafte kost hele weekends, waarbij ik doorgaans een enorme zak teelaarde til en mijn vrouw deze vruchtbare grond met kleine handjes in pot en onder de plant aanbrengt.

Misschien is zo’n volkstuin zo gek nog niet. Daar kan ik  schuilen onder een stuk plastic. De groenten haal ik  bij de super.

TEKSTE RIK ENDLICH

Geheel onverwacht kwam het bericht door: ze kwamen langs. Men was reeds onderweg. De eega en ik keken elkaar een kort moment panisch aan en we begrepen, dat er flink doorgepakt moest worden. Geen aarzeling nu, we hadden slecht enkele ogenblikken om de boel te ontruimen. Geen sinecure, want mijn vrouw houdt van een tamelijk rommelige inrichting.

Het zou een combinatie worden van een rigoureuze verplaatsing van voorwerpen gecombineerd met handelingen die zagen op de hygiëne. Dat laatste vooral vanwege ons duo kortpotige ADHD-hondjes, die het baden in modderige plassen combineert met rollen in het zand. De prut die aldus de huishouding wordt ingebracht vergt een bijna voortdurend vegen en stofzuigen. Daarvoor ontbreekt soms de tijd, met name nu het geen klus is waar wij ons handenwringend toe zetten.De wederhelft nam dat thans voor haar rekening door grondig te zuigen, ik bracht een belangrijk deel van de inboedel koortsachtig naar een belendend kamertje, dat we wij vervolgens afsloten. Terwijl wij het trio hoorden binnenkomen wisten wij nog juist de stofzuiger op te bergen en de hevig blaffende honden de tuin in te sturen. Het bezoek stommelde luidruchtig de woonkamer in.

Het was reuze gezellig – dochterlief met man en ons onlangs één jaar geworden kleinkind. Laatstgenoemde is een bijzonder blij alsook onwaarschijnlijk actief manneke, dat reeds enige tijd in de gooi- en smijtperiode vertoeft. Alles wat in zijn bereik komt, wordt eerst met zijn grijpgrage knuistjes gepakt, waarna hij een en ander venijnig van zich afgooit.

Enig besef van de waarde heeft hij vanzelfsprekend niet, terwijl zijn moeder alsmede de verwekker verrukt keken hoe initiatiefrijk hun nazaat de bullen door de ruimte wierp. Dom: we hadden in onze haast een kaarsenhouder, twee vogelfiguurtjes en nota bene een mobieltje over het bezwete hoofd gezien. Er hielp geen lieve moeder aan: alles werd weggegrist en viel met een boogje en vooral hard tegen het weinig meegevende PVC.  Daarna richtte het montere knaapje zich op de planten, tot paniek van de wederhelft. Zij vatte het ventje juist op tijd in de kraag en liet hem blij op onze piano rammen. Dat gaf wat lucht en het joch had er evident plezier in.

Het was een bijzonder onderhoudende middag. En het is in tijden niet zo schoon en opgeruimd geweest.

TEKST: ERIK ENDLICH

 

 

 WIERDEN – De gemeente Wierden lijkt niet te ontkomen aan windmolens. Het ingenieursbedrijf Witteveen & Bos zou twee molens willen plaatsen, dichtbij knooppunt 31 Almelo West en langs de A35.Dit project is Windpark A35 Wierden gedoopt, maar de plek is volgens Kortenhoeven ongeschikt, want zou  te dicht bij bestaande bebouwingen liggen. Daarnaast zal het mogelijk ruimtelijke ontwikkelingen belemmeren, zoals toekomstige uitbreiding van de wijk Zuidbroek belemmeren.

Ook andere factoren spelen een rol. Volgens de gemeente Wierden is de locatie ongeschikt voor grootschalige windenergie .’We begrijpen niet dat de provincie deze locatie in behandeling heeft genomen.’

De provincie Overijssel ziet wel brood in de plaatsing van windturbines bezijden de snelweg en vindt dat Wierden zijn verzet tegen windturbines dient te staken, maar wethouder Kortenhoeven van Wierden haalt alles uit de kast om zijn belofte aan de Wierdense gemeenteraad (en bevolking) na te komen en alles uit de kast te halen

In de buurgemeente Rijssen/Holten werd recent  volgens de  wethouder gekozen voor pragmatisme in plaats van hakken in het zand. Beens: ‘In onze gemeente is er, volgens de provincie, ruimte voor het opwekken van 120 GWh aan duurzame energie door windmolens. Wij gaan ervan uit dat 1 grote windmolen ongeveer 20 GWh opwekt. Dit betekent dat wij verwachten dat er zes grote windmolens in onze gemeente komen, of meerdere kleinere.

Deze windmolens komen mogelijk in het provinciaal voorkeursgebied voor windenergie. Dat is het door de provincie eerder aangewezen clustergebied. Maar door de onderhandelingen tussen het college en de provincie is het voorkeursgebied rondom de woonwijk De Liesen kleiner geworden, want daar wordt nu rekening gehouden met de uitbreiding van deze wijk.’

Zoaterdag 3 meai warren de vuur de eerste keer Duutsers biej de Dodenherdenking in Riessen. Börgemeaster Claudia Bögel (FDP) van Steinfurt met ne kleane delegatie van de gepensioneerden van de Steinfurter brandweer. Ze neumt det in Duutslaand de Ehrenabteilung. Joaren terugge warren der ook oetwisselingen tusken Riessen en Steinfurt. Later köm doar de klad in, mear de vriejwillige brandweerkorpsen gongen aalt verdan nog met mekoar umme. De börgemeasters van beaide gemeenten warren doar vake ook biej. Al kuijerende köm ’t idee op um de Duutsers in het herdenkingskroonjoar oet te neudigen biej de Dodenherdenking, de-w in Riessen dit joar op 3 meai hadden.

De leu van disse nieje generatie Duutsers warren der met ver-eard. Vuurzitter Erik Brinks van het Comité Herdenkingen Riessen heetn ze hartelijk welkom en spreuk ze too in ’t Duuts. Noa 80 joar kleunk der dus vuur de eerste keer Duuts biej ‘t oorlogsmonumeant in Riessen. Zo doo-w det: Duutse gasten sprekke viej too in ’t Duuts, want zo heurt det a’j de leu oetneugnt.

Nóg nen primeur: noa 80 joar kleunk der vuur de eerste keer ook mooi Riessens biej ’t oorlogsmonumeant. Oold-Riessender Jan Poortman oet Soest har een gedich emaakt roond de Regge den ’t duur de tied hen geunstig veraanderd is. Eerst nen steenkenden strontstroom, mear non is de Regge wier heelder. Ik wazze bliej met det gedicht, want good plat past ook biej goo momeanten.

Mear toch… a-j ’t good noagoat: woer zi-w fealijk al dee joarn met gangs? Het is heel logisch det biej ’t herdeanken van de ofgevoerde jödse plaatsgenoten het kaddisj in het Hebreeuws kleenkt. Ne taal den ’t wat verteelt oawer de identiteit van dee bevolkingsgroep. Mear het Twentse volksleed zinge viej verestig in het Hollaands. Al oonze koren zingt in alle talen. Ook al begriepe viej gin klootn van Kalinka in ’t Russisch: viej zingt het bliejmeudig en skriewt het desnoods fonetisch op in ’n zangmap. Mear Tweants is al dee joarn ne brugge te vear.

Wat goa-w toch todderig umme met onze eagen sproake. Het krig nog meender respect as de Duutse Fremdsprache. Jan Poortman hef det good emaakt: Healder water streumt nog gesteudig verdan, / dee oale Regge trekt zik
noarns wat van-an. / Doot as de Regge, leawt gléensternd verdan, / mear deankt, of en too, eens trugge, a’t kan!

TEKST GERRIT DANNENBERG