Sinds kort heb ik een wildcamera.  De gedachte is natuurlijk dat de in de schemering en nacht de om het huis scharrelende fauna wordt betrapt. Het is immers een fascinerende gedachte dat wanneer wij ons te ruste leggen, uit  de duisternis van het struikgewas knagers en jagers zich losmaken. Het gedrag van dit nijvere volkje, hoe zij zich verhouden tot elkaar, van voedselnijd tot paargedrag: op dat alles zou die wildcamera een heimelijk licht werpen.

Overigens heeft het apparaat een handleiding die leest alsof het een raket betreft die naar Mars geschoten wordt. Piiksels, aantal beelden per etmaal,  foto’s en/of bewegingen, standby en zo ja hoe lang, batterijduur, scherp of heel scherp: een greep uit de mogelijkheden die het van camouflagekleuren voorziene apparaatje heeft. Na een etmaal nauwgezette bestudering stelde ik via het op goed geluk indrukken van diverse knoppen alles in op zoveel mogelijk beelden en het beste geluid.

Bij het ochtendgloren snelde ik naar de uithoek in de tuin waar ik de camera bij een struikje had gepositioneerd. Het ding lag echter op de rug en toen ik via een kabel op de laptop beeld en geluid checkte, zag ik slechts een onbestemd vachtje dat blijkbaar de camera ondersteboven had gelopen. Daarna volgde beelden van een door de wind heen en weer gaande struik. De teleurstelling was groot.

Tegen het einde van de dag – dat ik nauwelijks kon afwachten – bevestigde ik via de in de doos bijgeleverde riem het apparaat aan onze beukeboom en kon van de spanning de slaap maar niet vatten.

Tegen zevenen in de ochtend ontdeed ik de intacte wildcamera van de bevestiging en rende richting laptop. Waarachtig! Ik zag een egel haarscherp door het beeld gaan. Ik wekte de eega, die morrend haar warme bed verliet. Terwijl de egel inmiddels naar links gaande zijn korte voorstelling beëindigde, kwamen wat later vier ratten die zich voor het oog van de camera urenlang  wasten, voedsel zochten, paarden, de camera inspecteerden en ruzie maakten.

“Nou, geweldig zeg!”, repliceerde mijn vrouw. “Fijn te weten dat wij zoveel  ongedierte in de tuin hebben!” Ze ging morrend weer naar bed.

Je hebt eigenlijk meer aan een kijker. Dan kun je overdag de vogels zien.

TEKST: ETRIK ENDLICH

ENTER – In de Vlaamse  voorjaarkoers Kuurne-Brussel-Kuurne maakte  de Enterse revelatie Rick Pluimers  indruk met een vijfde plek in de uitslag. De eerste van een serie voorjaarskoersen  werd gewonnen door Olav Kooij. Pluimers maakte niettemin indruk.

Wout van Aert, de winnaar van vorig jaar, probeerde er met nog kilometer voor de finish op de Kluisberg  weg te springen, maar dat lukte niet in de gietstalen  finale, maar ook hij kon het verschil niet maken. In de laatste meters naar de streep was Philipsen net wat sneller dan de Nederlander.

 De Franse renner Hugo Hofstetter werd derde voor de Belg Arne Marit (vierde) en dus Pluimers, waarlijk een troef  die zo ondertussen nu al onderscheidend koerst .

TEKST: JAN VAN HARTEN

Erwin van de Looi is bezig aan zijn laatste maanden als trainer van Heracles Almelo. De 53-jarige oefenmeester is naar eigen zeggen toe aan een nieuwe uitdaging. Dat liet de trainer vanmiddag weten, notabene na de eclatante zege op PEC Zwolle, want Heracles voetbalde met bezieling en - niet geheel onbelangrijk - de ploeg won met 4-2, wat niet zo heel vaak gebeurt dit seizoen.

 Overigens zei Van de Looi vanmiddag ook dat zijn besluit tot het stoppen bij Heracles al in januari werd genomen. Merkwaardig is wel dat hij  bleef, terwijl niet tevreden was., maar het is wat het is.

Op de site van Heracles meldt Van de Looi dat hij ‘de samenwerking ‘op sommige niveaus niet optimaal vindt, zonder verdere toelichting.

Op welke niveaus en met wie de samenwerking dan niet optimaal is houdt Van de Looi voor zich. Hij vindt het niet gepast om daar verder over uit te weiden. ‘Ik heb het herhaaldelijk proberen te veranderen, maar dat is niet gelukt. Dan kun je twee dingen doen: het accepteren en doorgaan, of je conclusies trekken en vertrekken. Voor mij persoonlijk was er geen andere keus.’

 

GRONINGEN/ENSCHEDE - FC Twente heeft vanmiddag in het hoge noorden gelijk gespeeld tegen FC Groningen Beide teams  scoorden een goal en daarmee is het meeste ook wel gezegd, want zo geweldig was het  allemaal niet. In elk geval hadden de gasten van de equipe uit Enschede op meer gerekend, bleek wel uit de afgemeten commentaren na afloop. Het bleef bij een goal van Van Bergen en – uiteraard -  van eentje van Sem Steyn.

Eigenlijk was Twente het ook aan zijn stand verplicht om de volle mep mee terug te nemen naar Enschede. Elk punt dat Twente laat liggen kan ten in de deze  fase ten koste gaan van een de eindpositie. Het gaat met al vooral om het veroveren van een positie die na afloop van deze jaargang ook volgend seizoen garant staat voor internationaal voetbal volgend seizoen.

De  ploeg van de Veste bezet nu de zesde plek op de ranglijst, met evenveel punten als naaste belager AZ, maar de Alkmaarse ploeg kan morgen de marge vergroten. En er liggen nog meer kapers op de kust. In dat perspectief een bijhaalrace de komende weken warempel hard nodig.

TEKST: Harry Scholten