Overigens DCCCLVIII

Ik heb al heel lang geen televisie meer. Als tiener had ik er één, zo'n kleine vierkante, op mijn jongenskamer, kon ik naar Floris kijken, maar toen al was ik meer van de radio.  Het punt is dat je bij stemmen beter geen tronies kunt hebben, want gezichten leiden af. Je gaat op loensende ogen, groeiende puisten en ergerlijke zenuwtrekken letten, wat ten koste gaat van wat die mensen zeggen.

Dat is nu nog veel erger dan toen. Ik heb al heel lang geen televisie in huis, maar kijk soms wel naar een documentaire of een film op de laptop. Dat gebeurt voortdurend minder, want die televisie is steeds meer herhaling, allemaal hetzelfde - met heel veel tokshows, lawaaimakers, volgepropt met een vaste stal van gasten, zonder onderscheid tussen de presentator, de expert en de cabaretier.

Het gaat nergens over dan over henzelf. Ieder speelt zijn rol, de politicus, de grappenmaker, de deskundige en de presentator, die tegenwoordig een 'host' heet te zijn - en allemaal lachen ze om de haverklap, om elkaar. Ik moet er helaas bij zeggen dat de radio overdag even ernstig is, met lolbroeken, woordgrappen, jingles en presentatoren die elkaar de maat nemen of de loef afsteken.