Overigens DCIX

Op de brug kijk ik vaak naar de visplek aan het kanaal en zie ik daar een jongen die had leren vissen naast zijn vader op de oever van de kreek bij Dalvoorde en het Ganzendiep bij Kampen. Hij zit er vaak als ik passeer, die jongen met zijn hengel, de fiets in het talud, fles frisdrank naast zijn vissersstoeltje, een knaap nog, in een tienerjas, zijn tas met oud brood en zijn schepnet onder handbereik.

De ene keer schat ik hem tien, de andere keer dertien, soms vijftien. Naarmate hij ouder wordt, vervaagt het beeld. Hij zal de wereld bestormen, er wacht hem een wereld om te winnen.

Hij heeft het omfloerste waas van de jongen is die zich bij tijd en wijle afzondert, alleen wil zijn, een jongen die in gedachten een brasem of liever nog een karper aan de haak slaat, in elk geval geen voorntje of erger nog een snottebel. Een brandende ambitie in een slungelige constructie.

Ik zie  een jongen die wel weet wat hij wil, maar nog niet of hem dat ook gaat lukken. Hij is een Einzelgänger, tussen zijn tiende en dertiende zeker van wat zijn doel, maar onzeker over hoe dat te bereiken, hoe te worden wat hij wil zijn. Als ik hem zo zie weet ik dat het voor elkaar komt.