Overigens MCXLXXXXXXXII

Met mijn nicht Leidy was ik in 1997 een lang weekend in Londen. Na het boeken van de vliegreis zou alles anders worden dan gedacht, want prinses Diana was verongelukt. Heel de natie der Britten was in rouw. Nooit meer zoveel huilende mensen op straat gezien  En ook nog boos, want de prinses zou zijn vermoord, omdat 'het' Paleis' haar niet zou dulden vanwege te mooi en te buitenissig.

Niks auto-ongeluk, het moest een aanslag zijn. Wat me het meest frappeerde was de gekte, de conspiratiezucht. Bloemenzeeën, tranenzeeën, farizeën. Het was de eerste manifestatie van ostentatief getoonde massahysterie. Nog steeds onofficiële gedenkplek voor Diana. Massaal treuren uit een toen geboren waterlanders- en gedenkplekkenbehoefte, oftewel tranen om er echt bij te horen.