Als er toeval bestaat dan vandaag. Ik las vanmiddag het gedicht van 'Salomon Zeitscheck,'van Abel Herzberg en hoorde het net op de Radio 4, in Passagio, gepresenteerd door Lex Bohlmeijer. Het was het laatste gedicht dat ik in mijn oude leven declameerde, in het Vestzaktheater te Enschede, 2014.
Een troost blijft: Er is in ieder woord een woord, Dat tot het onuitspreekbare behoort; Er is in ieder deel een deel Van het ondeelbare geheel, Gelijk in elke kus, hoe kort, Het hele leven meegegeven wordt.
Het eerste dat ik in mijn tweede leven hardop las in Het Roessingh was 'Muiterij' van Gerrit Komrij.
De engel die mij koesterde is zoek. Ik liep een blauwtje. Ik ben gehalveerd. Hij sneed een lap weg uit het hemeldoek En is hem naar een nieuw heelal gesmeerd.
