Een jongen op de straatweg, de jongen die ik was en ineens weer zag, verborgen onder butsen en blaren, de jongen die ik nog altijd ben en ook wel zal blijven. Zeker van buiten, raakbaar van binnen. ik kwam hem vandaag tegen, zoals wel vaker. Een warme dag met koud zweet op de kop.
Ik hoorde mijn naam, wist dat het mijn oma was die me riep. Ze droeg haar grote blauwwitte schort. Toch gek voor iemand die al zolang dood is. Ik voelde weer zweet op de kop, maar 't was vandaag een warme dag. En toen zag ik die jongen op de straatweg. De jongen die was en altijd blijf.
De jongen wist dat oma er net nog was en nu dood is. En dat dit heel lang kan duren.
