Overigens MCXLVII

Waren er maar meer boeren. Weer boeren. Boeren van ooit. Boeren zoals ik me ze herinner. De melkboer. De veldboer. De schillenboer. Als ik mijn ogen toeknijp, zie ik ze weer de straat inkomen. Zie ik mezelf opdoemen. Korte broek, verstelde blouse.

Bij het ouder worden, neemt de behoefte om te romantiseren toe. Dat is ook waar. Niettemin was de tijd mooi rond. En je kon zoethout  of dropveter verdienen als je de boer hielp. Of kreeg je zelfs een beloning: een stukje meerijden op de kar én een appel.

Ergens is er iets in het het ongerede geraakt.