Overigens MCXXXXVII

Over de verloren wereld van Talamini en de gasten van weleer. Talamini was een fameuze ijssalon. Vanavond fietste ik er op de Grotestraat-Noord aan voorbij. Gesloten. Desolaat. Weentraantreurig. Ach, het ging al lange tijd minder, elke zomer minder, maar nog wel open. Kennelijk is het nu op - de moed en het ijs.

Of gaan de hemelpoorten van ijskoud geluk en verfijnde cappuccino toch  een nog weer open?

Vanmiddag keek ik vanaf de fiets even in het verleden van de Grotstraat. Zag door mijn oogharen (on)geregelde terrasfantomen, zoals de Peters Leeuwen en Elbertse en Herman Meijlof, delibereren over kunst en cultuur. Ongeregeld soms ook Albert van Manen en Seino Nijland. Uitzicht op de Grote Kerk en het Kolkje.

Ik zag en hoorde vanavond géén leven in de flets-stille Grotestaat-Noord. En alles uit zicht, ijskoud.