De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens MCXXIII

Zo nabij de doden. Ik mag graag tussen ze doorlopen, even in gedachten voor hun stenen staan, het liefst met een vers boeket op het marmer waaronder ze zich gedekt weten. O ja, god ja, is die al zolang dood?  Als ik mijn ogen toeknijp zie ik hem of haar weer.

Het was vandaag 22 jaar en zeven dagen geleden dat mijn vader overleed, vier jaar na hem ging zijn vrouw hem na. Die vier jaar waren het ergst. Ik geloof niet in een leven na de dood, wel in pogingen om dat geloof  te koesteren - de dood te laten leven...

De zon scheen vanmiddag. Alles blijft bestaan, dacht ik, denkend aan die liedtekst van Friso Wiegersma. Over het verleden, dat slaat door het verleden. Herinneringen kunnen zo droefmakend zijn dat ze vanzelf weer tot vreugde stemmen, tot de dag van ooit.

 

 

Deel dit nieuws!