Overigens MCX

In haar huisje bij het riet. We noemden haar Saartje en ik weet niet waarom. Ik denk omdat iedereen haar zo noemde. Ik weet nu dat grote mensen haar met 'mevrouw De Vries' aaanspraken, maar die grote mensen kregen geen biskwietje van haar. Wij wel, wij waren de jongens die wisten dat ze zou vragen of we een biskwietje wilden En zij wist dat we 'ja' zouden zeggen.

Saartje woonde in een boerderijtje achter een sloot aan de kronkelweg naar Daarle en zat op zonnige dagen voor het voorhuis en schilde bijna altijd aardappels en als ze ons zag, wenkte ze en zei: 'De jongs zult wal 'n sjokkelaatje lust'n, of neet dan.' We zeiden nooit nee. Ik geloof dat we de enigen waren die mevrouw De Vries Saartje noemden. Ik denk omdat ze er zo uitzag.

Van de week zocht ik, een halve eeuw later, haar huisje bij het riet. Het is er niet meer.