Overigens MCLXXXXXXXXXVIII

Alles wordt kleiner, tot er niets meer over is - een geruststellende gedachte. Ik ben onder veel meer bezig met het eindelijk weer eens ophangen van een aantal schilderijen. Elk schilderij heeft waarde en wat mij betreft gaat het dan om alles behalve geld, want dat heeft me nooit geboeid. Ik heb wat ik wil, aan de wandel zijn er betere tijden geweest, maar immaterieel loopt het goed, ondanks krapte.

Vanavond heb ik, zomaar ineens, het gespannen doek met een voorstelling van Het Beverdam na dik zeven jaar tevoorschijn gehaald en in het zicht geplaatst. Een erf in het buitengebied met rondom zwaar geboomte. Het is van Wim Bos en naar de natuur geschilderd. Ik ging ongeregeld met hem om nadat ik hem leerde kennen tijdens de Fedor van Kregten-manifestatie in het dorp onzer geboorte.

Hij woonde toen trouwens in Warnsveld, waar ik nog een keer naar toe fietste en koffie dronk, met geboterde koek. Hij vertelde dat bij een slachterij werkte, plaatselijk 'n Export genoemd, naast café Wolters, waar machtige bomen stonden, net als in Zuidbroek. En nee, hij slachtte niet, hij had een betrekking als personeelschef. 'Maar het mooiste vond ik het schilderen, in Zuidbroek.' Ik zie het nóg.