Overigens MCLXXXXXXXXIX

En dan nog even dit... mijn hand had er geen zin in om naar de aanwijzingen, wellicht opdrachten, van mijn hersenen te luisteren. Dat heet dan een typisch geval te zijn van focale dystonie. Ik heb die twee woorden altijd onthouden, gek genoeg, want gewone woorden als appel, stoel, deken en radio kreeg ik in een duizendste van een seconde uitgesproken.

Focale dystonie dus. Je komt er nooit meer af, maar er is goed om het te weten. Dan kun je tenminste die halve gare focale dystonie de schuld geven. Een arts in Het Roessingh zei me zeven en een half jaar geleden dat het komt door te veel druk en te weinig ontspanning. Ik zei dat dit mijn ontspanning is. Een hobby die schrijven heet, soms over focale dystonie.