Overigens MCLXXXXXIV

Iedereen noemde hem Pannenjan. Weinigen wisten dat hij Noltes heette. Hij baatte een winkel uit in galanterieën, maar eens per jaar verkocht hij vuurwerk. Daar gingen we, jongens uit de buurt, op af om 'rotjes' te kopen, pakjes van vijf Astronauten, niet uit China, want gemaakt in Leeuwarden. Kom er nog'es om. Ach, de late de jaren zestig.

Pannenjan wilde vuurwerkklanten, zeker kinderen, liever niet in de winkel. Dus had hij aan zijkant van zijn winkel in huishoudelijke artikelen een gat in de muur gemaakt, met een luikje ervoor dat opzij kon worden geschoven, of omhoog, dat weet ik niet meer. Na het overlijden van Pannenjan ging het luik weg, maar je kunt zien waar het zat.

Het is sentiment, van verloren jeugd, dat opspeelt bij de gedachte aan een dorp van ooit. Weggeknald. Wat resteert is het verschoten geluk.