Overigens MCLXXXXIX

De avond moest nog beginnen, maar het donker had al bezit genomen van de aarde. Ik was langer dan ik me had voorgenomen ter redactie geweest en wist dat het machtig koud was. Het was geweldig, zo ijzig en zo helder. Ik fietste met een omweg naar huis. Dat kwam door een betoverend uitspansel. Zelden zag ik de sterren helderder dan vanavond op mjn weg door de vrieskou.

Opeens dacht ik aan zuster Aquino. Dat kwam ik doordat ik vanmiddag, alsof het zo moest zijn, aan zuster Aquino van de Fanciscanessen dacht toen ik bij enig sorteerwerk een kaart tegenkwam waarmee ze me 'een zalig kerstfeest' wenst'en ook 'de vrede en alle goeds'. Dat was met kerst 1985. We hadden ongeregeld contact sinds ik voor de krant naar Tanzania was afgereisd voor wat toen nog de Twentsche Courant was. 

Ach voorbij, voorgoed voorbij. Op het kerstkaart las ik vanmiddag ook dat Gods licht soms in mensen onstuitbaar doorbreekt.  En dan die koude avond op de diets in een verlaten werleld. Jammer dat ik het niet geloof, maar het idee van knipogende zusters was te mooi om uit mijn hoofd te krijgen.