Overigens MCLXXXXVI

Het was vandaag de vijftigste sterfdag van Godfried Bomans. Dat hoorde ik vanochtend al vroeg op Radio 4 van Margriet Vroomans, een naam die, vind ik, wonderlijk goed bij Bomans past. Vroom en mans. Ik ken hem uit de verhalen, met name vanwege zijn stem, timing, timbre en persoonlijkheid, maar ik ken Bomans vooral dankzij de zwartwit televisie.

En ook dankzij dominee Smaling, die was een liefhebber. Dat weet ik, doordat hij in het dorp onzer inwoning stond (predikanten 'staan' altijd ergens, hoe ze dat des nachts doen weet ik niet, er zal veel genade aan te pas komen), bevriend raakte met mijn vader en dus geregeld over de vloer kwam. En dat ze dan getweeën gierend en brullend Bomans citeerden.

Daar mocht ik graag bijzitten en zo werd ook ik gegrepen door Bomans. Op de radio vanochtend vertelde Vroomans ook nog dat er een tot dusver onbekend verhaal van Bomans is gevonden en dat Kees Schafrat, een boekhandelaar in Twente, het in druk gaat uitgeven, bij zijn uitgeverij Sunny Home. Smaling leeft nog, zover ik weet, is emeritus te Oegstgeest, misschien hangt hij daar in de nok van een pastorie nog dageljks in de ringen. Mijn  vader is al 21 jaar dood. Ik denk dat hij elke dag met Bomans herinneringen ophaalt. Als het leven een sprookje is, wat ze beiden geloofden, heilig geloofden zelfs, want hemel en aarde zijn vogelnestjes, van genadebrood natuurlijk.