Overigens MCDLXXXXXXII

Toe maar weer. Over een optreden toen Bert Visscher nog niet zo bekend was.  Eigenlijk helemaal niet. Bert wie? Visscher wat? Met anderhalve man en een paardekop boekten we met een paar man we in de zaal van café Het Zuiden aan de Bornerbroeksestraat eens in de maand een artiest,  ook voor anderhalve man en een paardenkop. (Mijn vader zou zeggen dat een paard een hoofd heeft, wat klopt, behalve dan in deze zin, maar dat tussen haakjes.)

Het waren de jaren tachtig. Bert Visscher trok dertien toechouwers. Hij noch wij werden er rijk van, maar dat was niet belangrijk in die tijd. Het was altijd hilarisch, tot en met de nazit, dát was essentie. Vanochtend hoorde ik op de radio dat er een boek over Bert Visscher verschijnt, over wat hij 'de stuiterende beginjaren' van mijn carrière noemt. Er is veel veranderd, niet alles ten goede, maar ja, verschil moet er zijn en ik ben dan ook Bert Visscher niet.