Overigens MCDLXXXIV

Ergens kwam de melodie die de man op de fiets floot me bekend voor... Het schoot me opeens te binnen, want het was wat meester Harbers zong als hij de klas binnenliep. Al in de deuropening hief hij het heeraaimaakmijuwewegen aan. Ik dacht psalm 25 en mag ik een boon zijn, toen ik het navorste klopte het ook nog.

De man op de fiets neuriede het vanmiddag toen ik een blokje om liep om het been en de heilige geest te testen. Als ik niet genoeg loop, ben ik het lopen zo verleerd. Fietsen is eenvoudiger, met mijn roskamrode driewieler, uiteraard zonder elektrische ondersteuning. In die zin ben ik nog een heeraaimaakmijuwewegen.

Ondertussen verwijlden, terwijl ik mij hinkende aan de voet voortsleepte in de Plantsoenlaan, mijn gedachten bij meester Harbers. En zo herinnerde ik mij dat hij altijd zijn rechterhand in zijn broekzak had. Geen idee waarom, wel een vermoeden. Wat een man op een fiets al niet los weet te maken. Bedankt meneer op uw fiets.