Overigens MCXII

De eerste die ik ooit over brak water hoorde was mijn vader. Het was in Zeeland, meer precies in Serooskerke. Mijn ouders hadden daar een huisje gehuurd. Zo heette toen een vakantiehuisje in eigen land. Het bracht ons naar Brunssum, Erica, Nunspeet en dus Serooskerke. De jaren zestig. Het was lang niet voor iedereen weggelegd: twee weken een huisje. (Als mijn grootouders het over een huisje hadden, bedoelden ze het toilet annex beerput.)

Het huisje in Serooskerke was géén succes. Het bleek een om drie kamertjes in een tochtige schuur te gaan, met veel stof, spinrag, beestjes. En ik hoor mijn vader nog zeggen dat er slechts brak water was. Voor de rest herinner ik me dat die Zeeuwen over hurken spraken als ze augurken bedoelden.

Sedertdien ben ik meermalen tot mijn genoegen in Zeeland geweest, onder meer bij Kunstschouw 2006 op Schouwen-Duiveland, als debatleider bij een politieke bijeenkomst in het theater Het Arsenaal te Vlissingen. Ik heb er vaak veel gedronken, maar nooit brak water.