Overigens MCII

Robba da Boppa, het wonder van Ben Polak. In een documentaire viel zijn naam. Hij was huisarts van professie, docent geneeskunde, en zat in de politiek, maar hij kon geen wonderen verrichten, want hij geloofde niet in wonderen. Ben Polak geloofde in mensen. Veel meer dan in standpunten. In wat ik van hem weet, onder meer uit een radio-interview, rjist het beeld op van iemand die zijn visie aanpast aan inzichten en doordenken.

Hij was communist uit aandrift, maar wel eentje met een brede blik, ruimdenkend, vasthoudend en humanist. Van het geloof moest hij niets hebben, want godsdienst als levensverzekering voor na de dood. Hij was er niet bang voor de dood, want waarom zou hij. 'Als je dood bent, weet je niet eens dat je geleefd hebt.' Hij geloofde in één wonfer. Bij de grens vroeg een douanier aan Moos wat er in de flessen zat die in de kofferbak lagen.

'Wijwater', zei Moos. 'Nee', zei ze douanier, ik ruik wodka.' Moos, stomverbaasd. 'Ach, alweer een wonder!'