Overigens MXCVIII

een hemel zonder sterren vanwege een uitspansel dat de geest geeft

borrelende gassen in de sloten onder mijn voeten waarin de dood leeft

alles zwiept en zwaait en kraakt en wraakt

om mij heen hoor ik tandenknarsen en mijn tanden knarsen mee

ach god, de put die neveldampen braakt

 het gif van de wereld klotst kotsend op de stranden van de zee

vandaag is zo'n dag waarin de waarheid slurpend van de leugen proeft

en zie daar hoe de kale kilte op de koopkplaat tegen vlammen snoeft

niets heeft een oorzaak of gevolg en er bestaat geen gelijk

er wordt een spel gespeeld met het bestaan van immens wachten

is op schoten die opspatten in het karig bestaan in het slijk

het amechtige ademen in de stinkende poelen van het smachten

morgen is er misschien weer een dag met een stuip in het geweten

of niet want met de demonen behelpen in vorsen en vreten