Overigens MLXXXVII

In het tweeduister zag ik een late vlinder bij de haag. De ontpopping ver voorbij, de vleugels verdonst, een woord dat niet bestaat, maar het perfecte beeld geeft. Er zijn veel woorden die formeel niet bestaan, maar lak hebben aan de taalpolitie. Ik denk dat alles op den uur verdonst. Het heeft te maken met de gang der dingen.

Het leven begint bij iets dat nog niets lijkt, maar dat snel genoeg wel blijkt te zijn, zodra het ontpopt. De gebroken knop van het wonder. Ik kan me mateloos verbazen bij dat mirakel, van boven water hangende libellen bij de spoorsloot waar ik zo graag mag zijn, van een wegschichtende muggemstorm een roekenzwerm bij de boomgrens.

En ach, late vlinder bij de haag, kom nog eens terug, met je belofte van dons.