Overigens MLXXXIV

Het was een mooie middag voor een fietstocht, die ik niet had gepland, wat ik trouwens vrijwel nooit doe. Fietsen is op zijn mooist als het samenspel van toeval en richting de route bepalen. De ligfiets wilde via Bornerbroek en Delden naar Beckum. Ik liet me leiden, het was een mooie dag.

Opeens, uit het niets, dacht ik aan Theo Vossebeld, want het toeval speelt met elk mensenkind, en dringt somtijds in mijn brein. Het kan ook aan de zon hebben gelegen. Daar kwam ik weer op toen ook tussen zwaarvergulde en lichtglooiende akkerlanden reed in Beckum karde. Ik probeerde hardop een gedicht van Vossebeld op te zeggen, zoals mijn oma vroeger uit het niets soms zomaar hardop psalmen zong. Een boer in overall op een tractor zwaaide. 'Deurdoon', verstond ik.

Ik wist dat ik thuis een bundel van Vossebeld moest hebben, ooit bekomen van Goaitsen van der Vliet van De Oare útjouwerij. Thuis moest ik even zoeken en toen vond ik Zunlech, de bundel, en las 'Zommerappeln'. En nog veel meer. Het was een mooie dag geweest. Zunlech in Beckum.