Overigens MLXVIII

Rond van verandering. Dat is de maan. Ik was erbij toen de eerste mens voet op de maan zette, want mijn vader maakte me wakker. En terecht, ik was immers al tien jaar. En nieuwsgierig. De maan fascineert me, meer dan de zon, want de jaagt eerder angst aan.

Het liefst ga ik des nachts naar buiten als de buck moon zich in al zijn pracht laat zien, tot zeven jaar geleden fietste ik er in de nacht voor naar een open veld. Zo herinner ik me een tocht naar de boorden van Regge in Zuna en  een nachtzit onder e grootsheid des heelals.

Vannacht is het volle maan, die zich in volle glorie toont, zeker als je weet dat'ie zo ongeveer aanraakbaar is. Ooit vanuit het diepste van de aarde naar buiten de dampkring gekatapulteerd, waardoor de aarde na miljoenen jaren zijn getijden kreeg en wij het leven.