Overigens MLXV

In de bovenkooi, daar ontdekte ik in de jaren zeventig een nieuwe wereld, die zich openbaarde in de gelijknamige bundel van Maarten Biesheuvel. Volkomen gestoord. Volkomen prachtig. Ik heb sedertdien vele verhalen van Biesheuvel verslonden. En dezer dagen lees ik ze weer, en weer.

Gestoorden zijn gek, maar gekken niet gestoord. Het is ten diepste weemoed, de weemoed waarin de dood elke dag zijn eigen lied meezingt. 'Mijn ziel', schrijft Biesheuvel, 'is even zo leeg als mijn prullenbak vol is.' Als ik zo meteen te bed ga, gaat Biesheuvel weer mee. In de bovenkooi.