Overigens MI

Vandaag put ik uit het tweede deel van de eerste column 'Overigens' (verschenen 1 juli 2018), waarvan ik gisteren vanwege de duizendste 'Overigens' het eerste deel reciteerde. Vanaf morgen de eerste van misschien wel duizend nieuwe columns, want je moet toch iets om handen hebben. Als het even kan kritisch-profetische columns: was sich liebt, neckt sich.

'Dat moet wel, opa,  want jouw columns werden verboden, door een hoofdredacteur die zijn tijd ver vooruit was, want handelend in opdracht van het wettig gezag der gemeente Almelo.' Dat klopt, daar is nog een forumdiscussie aan gewijd, met Martin van Amerongen, Anil Ramdas en - de enige die nog leeft - Theodor Holman. De hoofdredactie deed niets. Vond het wel best. Wilde geen kritische stukken die politici, ondernemers of pastoors boos zouden kunnen maken. En het werd alleen maar erger. Er gingen twee concurrerende kranten samen. Dat heette vooruitgang, ook wel de advertentiemarkt genoemd. Ik nam ontslag en zo ontstond de Roskam.

Vroeger was niet alles beter, een paar dingen wel. Laten we het over morgen hebben, laten we zorgen dat het morgen weer beter gaat, elke dag opnieuw. Dat lukt niet met kleutertje-luister, dat kan alleen door kleur te bekennen, spraak te maken, soms door op te hemelen, soms door neer te sabelen. Maak er werk van, dag en nacht als het moet. Roskammen is óók poëzie.