Overigens CMLXXIV

Puk en Poppedijn, ik weet nog hoe ze eruit zagen. Ze woonden bij mijn opa en oma op zolder en hadden altijd nieuwe verhalen. Ze waren twee van één dag, een tweeling en de kinderen van hun schepper Piet Wijn, en ze heetten dus Puk en Poppedijn. ontsproten aan de fantasie van Piet Wijn. Ik  zat vak  die zolder, soms met mijn broer. Ik had de gewoonte om die verhalen na te vertellen, hardop. Van die afwijking heb ik mijn werk gemaakt.

Op de zolder van mijn opa en oma hing ook wasgoed, stond een kledingrek en nog veel meer. Als ik nu mijn ogen toreknip zie ik het weer. Er was ook meer lectuur te vinden. Wat te denken van de Elisabethbode . Dat was stichtlijk drukwerk, dat me toen niks zei - ik was een jaar of negen, tien, vermoed ik, de late jaren zestig, plaatjes kijken, verhaaltjes lezen, opslaan, navertellen aan wie het maar horen wilde, of moest - een innerlijk aandrift.

En ik doe het nog steeds.