Overigens CMXLIV

Het is vandaag ruim veertig jaar geleden dat ik een droom had in een logement dat De Vink heette. Ik lees in aantekeningen van toen dat het sanitair naar mijn mening de eenvoud van witte lakens had en de charme van rode wijn. Geen idee wat de jongeling die ik was daarmee bedoelde. Ik fietste toen van Utrecht naar Amsterdam, onder onder meer het Gein te zien, op zoek naar de geest van Mondriaan en Nescio. De kunstschilder en de schrijver zijn helden van mij. Ik heb later nog eens een verhaal geschreven over hoe de oevers van het riviertje de schilder en de schrijver inspireerden, en zij mij.

Ik weet nog dat ik zelf een gedicht schreef dat ik vanwege net genoeg besef van mijn onvermogen in het Gein gooide, wat achteraf valt te betreuren, want wat had ik graag nu nog kennis genomen van mijn Sturm und Drang dier dagen van jeugdige onschuld. Net als tal van anderen, onder wie grondvester Henri Polak van de SDAP. Veel later kocht ik een boek over Het Gein van Marijke Carrasco-Kok en Jan Slofstra, waarin ook De Vink vóórkomt. Dit alles bedacht ik op de oevers van de Regge tussen Notter en Nijverdal,  waar felle zon en gebroken licht mij in hun tovernostalgie vingen.