Overigens CMXXXVIII

Over cassettebandjes. Ik heb nog honderden. Veel opnamen van radioprogramma's waar ik nauw bij betrokken was. De jaren tachtig, negentig en de eerste vijftien jaar van deze eeuw. Veel nieuwsprogramma's voor de lokale radio in uiteenlopende gemeenten, nieuwsuitzendingen, politieke rumoerbijeenkomsten, cultureel bestoven weezebeekkringen en veel programma's over een straat of met één persoon. Daarenboven struinde ik met techneut/radiomaker Jan-Erik Plettenburg stad en land af op zoek naar mensen met hilarische en ontroerende verhalen. Of elke week naar een oord in een stad of dorp om zomaar mensen te laten praten over die plek.

Ik heb geen idee of die bandjes nog intact zijn, daar moet ik toch eens achteraan, want naar het schijnt zijn ze 'in principe' nog afspeelbaar. Het is nu een verstoffende bult informatie, lang niet alles voor iedereen interessant. Kijk, iedereen heeft het over podcast zus en podcast zo. Dat is van nu en misschien beter van technische kwaliteit, maar 't is ook veel gemakzucht, zeg maar potjeskastlatijn. Het kan goed zijn dat ik het verleden romantiseer. Alsof alles vroeger beter was. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de films die we maakten, Martin Hobert en ik, alles geboren uit nieuwsgier, rebellie en drang om verslag te doen én vragen te stellen.

Er zijn twee soorten moed die er volgens mij toe doen, deemoed en weemoed. Hoe kom ik hier op? Doordat de uitvinder van het cassettebandje, Lou Ottens, deze week op 94-jarige leeftijd in zijn woonplaats Duizel overleed. Ik ben hem intens dankbaar.