Overigens CMX

We zijn aan de voorkant bezig. Politici zeggen het vaak en veel. Het suggereert geruststelling, dat is de bedoeling. Als de voorkant goed is, dan is de rest een fluitje van een cent. Ook al is het dak zo lek als een mandje, dan nog is er niks aan de hand, aan de voorkant alles picobello. Ook al biedt de achtermuur een wiebelig aanzicht en hangt de keukendeur krakkemikkig in de sponningen - niet vragen, niet klagen, de voorkant deugt.

Vooral in het politieke koeterwaals hoor je steeds vaker een burgemeester of wethouder in een wolk van bestuurlijke geilheid en geparfumeerde gladpraat zeggen dat de gemeenteraad zich geen zorgen moet maken, want dat mevrouw de burgemeester en mijnheer de wethouder de boel aan de voorkant goed hebben geregeld. Geen raadslid dat dan toch nog even om het huis loopt om de zijkanten en achterkant nog even te inspecteren.

Aan de voorkant. Wie ernaar vraagt, hoort dat het voor mekaar is. En als het Huis van Staat het dan toch, guttegut, dan in elkaar stort, dan komen er onderzoeken, aan de voorkant. En dan vooral van burgemeesters die hun eigen huis tegen van alles en nog wat beveiligen, met wallen en sloten, voor, achter en rondom, maar het maakt ze geen bal uit hoe sterk en stevig het Huis van Twente staat. Voor hen is het alleen maar een voorkant.