Overigens DCCCXCI

Van de voormalige correspondent in Enter van de 25 jaar geleden op het altaar van de vooruitgang geofferde Twentsche Courant zaliger nagedachtenis kreeg ik ooit, in de jaren tachtig, een boek over leven en werken van Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord. Ik kwam het boek recent tegen in een doos, sloeg het open en raakte weer in dat leven verzeild.

Het bepaalde me ook weer bij die potige stoere vrouw van toen al aanzienlijke leeftijd, die Enters nieuws verzamelde en dat per brief naar de redactie stuurde. Naar ik me herinner woonde ze samen met een man en een hond in een met gevoel voor brille verbouwde boerdrij aan de Bullenaarsweg, met een machtige tuin met alle kleuren en geuren van dien.

Alle correspondenten bezocht ik van tijd tot tijd. Over voortgang, belangstelling, ideeën en klachten. Dien bleek nogal francofiel te zijn, bleek me regelmatig. Ze trakteerde op wijnen, broden en kazen en bij een mijner bezoeken gaf ze me, omdat we het over Franse historie en politiek hadden gehad, dat boek over de fabelachtige Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord.

Ik las het van de week opnieuw, zag ook aantekeningen en onderstrepingen, die als bekend veel zeggen over de lezer, maar wie was ze en waar, leefde ze nog? De huidige schrijver over Enterse zaken, Gerrit Alink van Entersnieuws.nl, wist van niks, maar belde met Bennie Ezendam (’n Klei) die aan de Bullenaarsweg opgroeide. Dien heette Van Eden, kwam uit Den Haag, is volgens Ezendam overleden. Net als Talleyrand. Het was goed ze gekend te hebben.