Overigens DCCCLXXXIX

Er is weinig meer te doen dan lezen, lezen, lezen. Dat komt goed uit, want er is weinig dat kan wedijveren met het lezen van kranten en vooral boeken. Nu het minder aanlokkelijk is mensen te ontmoeten of gewoon een eind te gaan fietsen (het eerste kan ik beter missen dan het tweede) kom je eindelijk toe aan dingen die er echt toe doen. Daartoe behoort het lezen. Dat deed ik vroeger meer dan nu. Dat komt doordat te veel mensen wat van je willen, vaak als het niet uitkomt.

Ik heb deze week in figuurlijke zin natuurlijk drie boeken verslonden. Bij mij werkt het dan zo dat ik er ook nog eens de tijd voor neem om er na het lezen van de laatste pagina over door te denken.  Dat heb ik dit weekend weer eens ervaren bij het lezen van een boekje over Talleyrand, een niet te dik boek, maar toch nog een kluif, want in minuscuul kleine letters. Maar wat een biografie! Over politieke macht, trots, corruptie, moed en zowel fysieke als geestelijke klasbakkerij.

Het boekje trof ik aan bij het gedeeltelijk herinrichten van de woning vanwege mijn handicap. Ik las het jaren geleen, maar ben gewoon opnieuw begonnen. Ondertussen herinnerde ik me ook hoe ik ergens in de jaren tachtig op bezoek bij 'onze correspondent' in Enter in het bezit kwam ban het boekje. Daar zal ik het morgen over hebben. Heette ze nu Diet of Dien en wat was haar achternaam? Ze woonde, meen ik me te herinneren, aa de Bullenaarsweg en had veel boeken.