Overigens DCCCLXXVIII

Bernard Haitink. wat een geweldige documentaire. Traantrekkend mooi. In alles niet Van Zweden, veel meer dan een groot dirigent, een meneer, en man met onzekerheden, maar vooral met afgewogenheid in elk woord, elke frons, elk gebaar. De grootheid van een dirgent zit in de kleinheid van het woordgebruik.

Ik moet er meer over zeggen, maar ook weer niet, ook wat niet geschreven is kun je lezen. De oogopslag, de onhoorbare noot, het grimas van de mondhoek, want bij muziek gaat het ook om wat je niet hoort, het geluid van de stilte. Zonder dat alles is er geen extase, geen roffeltrom en koorgezang - geen hemelrijk.

Kijk naar Haitink, proef de woorden, elk woord is raak, zoals in de muziek elke noot raak moet zijn én de ruimtes tussen de noten. Het einde van de machtige documentaire is in alle denkbare opzichten het einde, want hartbrekend gaat het over de oorlog en  hoe zovelen hun borst beklopten - Haitink kent valse noten.