Overigens DCCCLIII

Iemand vroeg me wat het leven de moeite waard maakt. Ik antwoordde nogal obligaat dat dit liefde, muziek en natuur zijn. Misschien zeg ik morgen iets anders. Eigenlijk horen ook verhalen erbij, maar wat zijn liefde, muziek en natuur anders dan de bemoedigend getoonzette, geziene en gevoelde verhalen.

Nu ik dit schrijf hoor ik weemoed de in de uitvoering van 'Arpeggione' van Schubert. De uitvoering van Rostropovich en Britten. Ik leef met de dood op de hielen en zie als ik uit het raam naar de rommelige tuin kijk hoe mooi dat is als het ene leven het volgende aankondigt, zoals liefkozingen  van en door snaren.

En dan straks nog de uitvoering van Miklós Perényi en pianist András Schiff. All uitvoeringen hebben zo hun eigen bekoring en vervoering. Zoals elk verhaal een kleur en ziel heeft, zeker als je een uitvoering van de 'Arpeggione' van Schubert hoort, die dit componeerde in het aanschijn van zijn vroege verscheiden.