Overigens DCCCXXXIII

Klaas was lopend patiënt. En dat overdreef hij soms. Dan liep hij weg. Dat kon des ochtends zijn, in de middag of in avondlucht, en zelfs in de nacht. Hij kwam altijd terug en stelde de verpleging altoos gerust: 'Niks aan de hand, even een ommetje gemaakt.'

Roken deed hij ook,vooral gebietste shag, een sjekkie. Had hij dat, dan drentelde Klaas naar buiten. Hij  liiep niet, hij drentelde. nooit geschoeid, altijd gepantoffeld, maar hij was wel een sneldrentelaar. Klaas was voortdurend zoek, maar dook steeds weer op.

Klaas was in treinmachinist geweest, en zo dentelde hij ook, sjoeke-sjoeke-sjoeke, Klaas was de locomotief van de afdeling, een rokende locomotief, zoals je ze wel ziet in oude films, zwart-wit- westerns vooral, Hij leek ook wel een beetje op John Wayne.

Daarenboven was Klaas muzikant, bij Concordia in Overdinkel. Dat orkest kwam nog eens voor ons spelen, naar ik meen op een dinsdagavond tijdens het bezoekuur.  En we (mijn vriendin en ik) hebben Klaas nog eens zielsgelukkig gemaakt door hem met de auto naar het Muziekcentrum te brengen waar het orkest Wilhelmina concerteerde op de avond in februari dat wij 'Behoud de Begeerte' in het Wilminktheater wilden ervaren, met Deckwitz en Hertmans.