Overigens DCCCXXX

Het was vanavond zes jaar geleden.

Soms roep ik irritatie op met al mijn gepruts en geknoei. Al mijn op zijn minst curieuze eigenschappen zijn voor medelevers groter dan voorheen en dan komen er nog moeizame ziekteverschijnselen bij. Als ik twee zinnen in één zin wil verpakken zodat 'De straat is niet meer opgebroken' en 'Het lijkt me vandaag mooi fietsweer' verklonteren tot 'Dezestranie mersopbrok slijkteeda movizweer.'

Al zes jaar geleden, heel lang kort bij.

Gelukkig hoor ik soms nog dat ik af en toe ergernis veroorzaak door soms een vraag te stellen die ik eerder ook al stelde. En wellicht de week daarvoor ook. Als ik soms vergeet dat ik een neurologische kwaal heb, beter gezegd een aaneenschakeling van kwalen vanwege een bloeding in de hersens, denk en leef ik alsof er niks aan de hand is. En waarom niet: ik hèb nog geheugen en spraak.

Donner was naast schrijver ook schaker.

Ik moet opeens denken aan de stukjes die Hein Donner voor NRC Handelsblad schreef, met één vinger getikt, elke dag een stukje. Ik heb ze destijds verzameld. Donner, schaakgrootmeester, kreeg een hersenbloeding toe hij 56 was, net als ik, hij overleed toen hij 61 was, ik ben nu al 62. Er liggen op Zorgvlied veel mensen te vergaan die ik heb gekend, bewonderd - Hein Donner is er zo één.

Op zijn steen staat:

HIER LIGT HEIN

ZIJN WAS ZIJN