Overigens DCCCXXII

Een welman in de snoepwinkel. Op de een of andere manier is het bijna ontroerend hoe Patrick Welman het burgemeesterschap van Oldenzaal beleeft, want dat doet hij, Welman belééft zijn werk met hamer en keten. Het is inhoudelijk nog steeds niet je van het, maar dat is in Oldenzaal juist een aanbeveling. Hij vergist zich voortdurend, haalt amendementen en moties door elkaar, goochelt met verordeningen en verslagleggingen. En moet daar dan hard om lachen, waarna binnen enkele seconden de hele gemeenteraad in een deuk ligt. Betje plat kuiern.

De grappigste was een hermanfinkersje van Welman na een schorsing voor een ander politiek topoverleg. Eén van de raadsleden bracht iets te berde en de burgemeester reageerde: '' Ik zou bijna zeggen "Dank u wel, voorzitter", maar dat ben ik natuurlijk zelf.' 

Als het benard wordt of voor Oldenzaalse begrippen te serieus, gooit Welman er een Twents gezegde tegenaan. Ik vergeet nooit meer het geluk dat ik zag toen hij vernam dat hij werd voorgedragen als burgemeester van Oldenzaaal. Dat was de jongensdroom van de zoon van een wethouder uit Glanerbrug. Zelf is hij ook wethouder geweest, in Enschede, waar hij eerder raadslid en fractievoorzitter was, maar dat had altijd iets geforceerds, net als zijn job als campusmanager. Het was één moeizame lange aanloop naar de ambtsketen van Oldenzaal.