Overigens DCCCXIX

Het verhaal van Hennik zit nog in mijn hoofd. De oude boer met zijn kromme rug, zijn gelooide kop en zijn gietijzeren wilskracht op benen van papier maché. Ik voel hem elke dag, met steken in de zij, donderslagen in zijn gezicht en de cadans van een gemankeerde krekel. Het is de tol van de overmoed die hier wordt betaald, de rekening van de doorwaakte nachten.

Hennik noemden ze hem en ik dacht dat ik het was. Ik kon er net zo weinig van maken als hij. We vielen samen, in de dubbele betekenis. Dit is een raar verhaal, Hennik. Dit is een verlangen naar het graf. Dit is wat het is. Hier vallen toen en nu samen. Het gevreesde beest briest, snuift en zevert. Het verhaal van Hennik is een onvoltooide schreeuw, een onafgemaakt...