Overigens DCCCXVIII

Terug in vroeger. Ik deed het al toen ik een jongen van een een jaar of zes was, mij een voorstelling maken van de wisselende schaduwen op de muren van de jongenskamer waar mijn broer en ik sliepen.  Het gekke was dat ik des avonds de ochtend en de middag herbeleefde. Wat de juffrouw van de lagere school had verteld, de ruzie met jongens op het schoolplein over knikkers in een kuiltje in de zandstrook bezijden het schoolplein of de kastanjes van de boom op het plein.

Het speelkwartier was misschien wel de belangrijke les van die jaren. En veel van wat er zo'n dag gebeurde speelde zich opnieuw af in de figuren en de situaties die de door schaduwen van de bewegende vitrage op de muren van de slaapkamer. Het kwam ook voor dat het geen klasgenoten waren die zich aftekenden op de muren, maar figuren uit de stripboeken die ik las en de verhalen die ik hoorde. Dan werden het lachende spoken, woeste mannen, witte heksen en vampieren.

Mijn ouders wisten veel van geruststellen.