DCCCIV

Het is ronduit vermakelijk waar de presentatoren van de circa honderdvierentachtig (1984) discussieprogramma's op de vaderlandse televisie mee bezig zijn. Het is in twee woorden samen te vatten. Met zichzelf. Wacht, en ook nog een beetje met elkaar.  Ho, nu ik er over nadenk, ook nog met de kijkcijfers. Bij gebrek aan nieuws veel ditjes en datjes. Primeurtjes voor de vaak.

Er valt veel over te zeggen, zeg ik, en dan gaan er ook weken voorbij dat ik er geen zie, zelfs niet on demand, want ik heb meer te doen, heel ouderwets kranten en boeken lezen, op bed liggen en naar het plafond kijken, wat een boeiend schouwspel biedt van licht en schaduw, dat je figuren ziet, wajang tussen Regge en Dinkel. Niks voorgekauwd en doorgekookt, en niks voorspelbaar.

Ik heb in menig praatprogramma wat raak gekletst en mis gegokt, op radio en televisie. Ook ondernam ik pogingen debatten te leiden in de aanloop naar de verkiezingen van 2014, in dorpshuizen, gelagkamers en een theater, namelijk het Vestzaktheater aan de Walstraat te Enschede. Dat noemde 'floormanager' Rein Kroes 'talkshows', en hij stond erop dat ik 'jasjes' droeg. Gelukkig ging ik zelf over de inhoud. In vergelijking met de pratende poppen met kijkcijferneuroses van de huidige talkshows was het zo slecht niet, maar zelfs het Vestzaktheater is ondertussen verkwanseld.