DCCCII

Jip en Janneke. Ik weet van hun bestaan, maar had meer te schaften met Oki en Doki, Hielke en Sietse, benevens Arendsoog en Witte Veder. Jip en Janneke zijn me békend, maar heb ik nooit gékend. In dat verband moet ik zeggen dat ik vrees dat geen van alle nu nog door de beugel kan, want te rolbevestigend, grenzend aan rascisme. De geestelijke vaders zouden door de gedachtenpolitie van de multiculturele samenleving openlijk worden afgemaakt, in de ene na de andere talkshow.

Jip en Janneke kunnen nog wel, want straffe taal. Dat is helemaal van deze tijd. Geen moeillijke woorden, duidelijkheid, zeggen waar het op staat, die VOC-mentaliteit, ja toch? Maak het simpel, houd het kort en zeg waar het op staat. Wees een Henk of een Ingrid. O nee, dat mag ook niet meer, want dat is te rechts. Gebruik je hersens. Nee liever niet, want zeer verdacht, je bent zomaar te links. Dit kan niet, dat hoort niet en de rest is verboden. Geef acht: pluriforme samenleving vol uniformen.

De denkbeeldige kleindochter van Jip en Janneke heet naar de mores van onze tijd Jantien, ze zegt van zichzelf:  'Ik sin nun echen Eantersen' en ze zit in de plaatselijke politiek. Dat is winst, want steeds minder minder mensen geloven in het belang van politiek. En er is inderdaad enige reden voor politieke hervorming, op alle niveaus, want Europees, nationaal en lokaal. Jantien wil dat, zei ze vanavond met andere woorden doen en bediende zich bijgevolg van de 'Bart- en Betsie-taal'.