De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

DCCXCIX

Revaliderend in Het Roessingh hoorde ik vijf jaar geleden op het transistorradiootje naast mijn bed over de aanslag op de redactie van Charley Hebdo. Waar je ook bent, altijd het laatste nieuws het eerst. Ik geraakte meteen in een discussie in de met een collegapatiƫnt. Hij vond het ernstig wat er in op de redactie van Parijs was gebeurd, maar vond ook dat niet alles wat je mag doen ook moet doen. Daar was ik het toen en ben ik het nu zeer mee eens.

Dat is evenwel iets anders dan uit angst iets niet doen, bijvoorbeeld het afdrukken van teksten of beelden uit angst voor repressailles van de denkpolitie, vaak de overheid, nog vaker bewegingen, heel vaak van fundamentalistische snit. Koppensnellers in de meest letterlijke betekenis, in naam van een oud boek of een dode letter. In het geval van Charley Hebdo een aanslag op een redactie met twaalf doden vanwege cartoons van de profeet Mohammed.

Er stond in de Roskam een week later een cartoon met de 'Je suis Charly'-cartoon die je overal in de dagen na de aanslag zag en worstelde met tegenstrijdige gevoelens, want waarom deed mijn krant wat elke krant deed in plaats van iets afwijkends. Aan de andere kant was ik het er ook mee eens. Ik heb een hekel aan optochten, demonstaties en andere manifesties met groepsongenoegen. Vandaag dacht ik niettemin: wijk niet voor hen die ons willen laten wijken.

Op mijn radiootje en daarna op internet hoorde ik over een fubdamentalist die in Frankrijk de leraar Samuel Paty op straat had vermoord door hem het hoofd van de romp te hakken. En dat omdat die leraar deed waar leraren voor zijn in in het kader van lessen over de condition humaine had gewezen op het belang van de vrijheid van meningsuiting. Ik kan de neiging niet onderdrukken deze tekst met 'Je suis Charly' af te sluiten of beter nog 'Je suis Samuel Paty'. 

 

.

Deel dit nieuws!